آیه مُلک
آیه 26 سوره آل عمران را «آیه مُلك» مىگویند.[۱] در این آیه آمده است كه مُلک و فرمانروایى واقعى از آنِ خداوند است و به هر كه بخواهد، فرمانروایى مىدهد و از هر كه بخواهد، مىستاند:
در شأن نزول این آیه گفتهاند: چون رسول خدا صلى الله علیه وآله مكه را فتح كرد، به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان به تمسخر گفتند: محمد را مكه و مدینه بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مىكند! پس خداوند این آیه را نازل كرد.[۲]
بنا به نقلى دیگر، این وعده هنگام حفر خندق در جنگ احزاب اتفاق افتاد؛ آن زمان كه پيامبر صلى الله عليه وآله كلنگ را بر سنگ زد واز آن جرقهاى برخاست، فرمود: من در اين جرقهها فتح كاخهاى مدائن و يمن را از جبرئيل دريافت كردم. منافقان گفتند: كار شما عجیب است كه از ترس، خندق مىكنید و از شهر نمىتوانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مىكنید! پس این آیه در پاسخ آنها نازل شد.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص402.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص112.