آیه 53 انعام: تفاوت بین نسخهها
جز (آیه 53 انعام را به آیه ۵۳ انعام منتقل کرد) |
(←پیوندها) |
||
سطر ۳۱: | سطر ۳۱: | ||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||
− | |||
* [[سوره انعام]] | * [[سوره انعام]] | ||
* [[سوره انعام/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره انعام/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره انعام]] | [[رده:آیات سوره انعام]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۱۷
متن آيه
ترجمه آیه
و بدين گونه ما برخى از آنان را به برخى ديگر آزموديم تا بگويند آيا اينانند كه از ميان ما خدا برايشان منت نهاده است آيا خدا به حال سپاسگزاران داناتر نيست.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
ابن مسعود چنین گوید: سران قریش نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمده بودند در حالتى كه نزد وى خباب بن الارت و صهیب و بلال و عمار بودند. آنان به پیامبر گفتند: یا محمد آیا به اینان دل خوش كرده اى؟ اگر این افراد از تو دور شوند و آنها را از خود دور نمائى، ما حاضریم از تو پیروى كنیم و نیز روایت كرده اند كه در جواب آنها آیات 51 و 52 و این آیه و آیات 54 و 55 براى رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.[۳][۴]
عكرمة چنین گوید: كه عتبة و شیبة پسران ربیعة و مطعم بن عدى و حرث بن نوفل كه از كفار و اشراف طائفه بنى عبدمناف بودند نزد ابوطالب عموى پیامبر آمدند و گفتند: اگر برادرزاده تو عده اى از بردگان را كه دور او جمع شده اند، از خود دور كند و آنها را ترك گوید وسیله اى خواهد شد كه ما از او پیروى نمائیم.
ابوطالب این موضوع را با پیامبر در میان نهاد عمر بن الخطاب به ابوطالب گفت. اگر آنها را به این جا مى آوردى تا بدانیم چه میخواهند، بهتر بود. سپس آیات 51 و 52 و این آیه نازل گردید و منظور كفار از بردگان، بلال و عمار یاسر و سالم مولى ابىحذیفه و صالح مولى اسید و ابن مسعود و مقداد بن عبدالله و واقد بن عبدالله الحنظلى و امثال آنها بوده است. بعد از نزول آیه، عمر بن الخطاب از گفتار خود پشیمان شد و از ابوطالب عذرخواهى نمود سپس آیه 54 نازل گردید.[۵]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.