صالحین: تفاوت بین نسخهها
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{متوسط}} | {{متوسط}} | ||
| − | صلاح، ضد | + | صلاح، ضد [[فساد]]؛<ref>لسان العرب، ج۷، ص۳۸۴.</ref> به معناى نیکى کردن و نیکوکار گشتن<ref>فرهنگ فارسى، ج۲، ص۲۱۵۸، «صلاح».</ref> است. و صالح کسى است که انجام دهنده صلاح و ملازم و متمسک به آن باشد.<ref>مجمع البیان، ج۳-۴، ص۱۱۱.</ref> برخى گفته اند: صالحان کسانى اند که در علم و ایمانشان به [[الله|خدا]] و آنچه از نزد خدا آمده و نیز در صداقت، شهادت و [[توبه]] آنان خللى وارد نشده باشد و تمام عمر خود را در طاعت خدا و اموالشان را در راه رضاى او صرف نمایند.<ref>روح المعانى، ج۴، جزء۵، ص۱۱۴.</ref> |
| − | |||
| − | و صالح | ||
==صالحین در قرآن== | ==صالحین در قرآن== | ||
| − | در آیاتی از قرآن | + | در آیاتی از [[قرآن|قرآن کریم]]، واژه های صالحین و صالحون بکار رفته است. به این نکته باید توجه داشت که صالح بودن و در زمره آنان قرار داشتن، غیر از انجام دادن [[عمل صالح]] است. در آیه ۹ [[سوره عنکبوت]] مى خوانیم: {{متن قرآن|«وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ}} |
| − | + | <ref>[[آیه 9 سوره عنکبوت|سوره عنکبوت،آیه ۹.]]</ref> ؛ معلوم مى شود صالحان از مؤمنانِ داراى عمل صالح، مقامى والاتر دارند». | |
| − | |||
| − | |||
| − | به | ||
| − | مقام صالحان، چنان ارجمند است | + | مقام صالحان، چنان ارجمند است که خداوند در قرآن کریم، [[پیامبران|پیامبرانى]] چون [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت اسحاق]]، [[حضرت یعقوب]]،<ref>[[سوره انبیاء]]/۷۲.</ref> [[حضرت لوط]]،<ref>سوره انبیاء/۷۵.</ref> [[حضرت اسماعیل]]، [[حضرت ادریس]] و [[حضرت ذوالکفل]] علیهم السلام<ref>سوره انبیاء/۸۵و۸۶.</ref> را از صالحان دانسته است. |
| − | + | نیز به این نکته هم باید توجه داشت که صالحان داراى مراتب اند؛ به این معنا که شامل [[پیامبران|انبیا]] و غیر ایشان مى شود. | |
==فضایل صالحان== | ==فضایل صالحان== | ||
| − | * امر به معروف | + | *اهل [[امر به معروف و نهی از منکر|امر به معروف و نهی از منکر]] |
| − | + | *اهل [[ایمان]] | |
| − | * ایمان | + | *اهل بندگی [[الله|خدا]] |
| − | * بندگی خدا | + | *بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی |
| − | * بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی | + | *اهل [[صبر]] |
| − | * صبر | + | *اهل [[بهشت]] و... |
| − | * | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * فرهنگ | + | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۸، صص۲۲۰-۲۰۹. |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
| سطر ۴۷: | سطر ۴۰: | ||
|رده= دارد | |رده= دارد | ||
}} | }} | ||
| + | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۳۸
صلاح، ضد فساد؛[۱] به معناى نیکى کردن و نیکوکار گشتن[۲] است. و صالح کسى است که انجام دهنده صلاح و ملازم و متمسک به آن باشد.[۳] برخى گفته اند: صالحان کسانى اند که در علم و ایمانشان به خدا و آنچه از نزد خدا آمده و نیز در صداقت، شهادت و توبه آنان خللى وارد نشده باشد و تمام عمر خود را در طاعت خدا و اموالشان را در راه رضاى او صرف نمایند.[۴]
صالحین در قرآن
در آیاتی از قرآن کریم، واژه های صالحین و صالحون بکار رفته است. به این نکته باید توجه داشت که صالح بودن و در زمره آنان قرار داشتن، غیر از انجام دادن عمل صالح است. در آیه ۹ سوره عنکبوت مى خوانیم: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ [۵] ؛ معلوم مى شود صالحان از مؤمنانِ داراى عمل صالح، مقامى والاتر دارند».
مقام صالحان، چنان ارجمند است که خداوند در قرآن کریم، پیامبرانى چون حضرت ابراهیم، حضرت اسحاق، حضرت یعقوب،[۶] حضرت لوط،[۷] حضرت اسماعیل، حضرت ادریس و حضرت ذوالکفل علیهم السلام[۸] را از صالحان دانسته است.
نیز به این نکته هم باید توجه داشت که صالحان داراى مراتب اند؛ به این معنا که شامل انبیا و غیر ایشان مى شود.
فضایل صالحان
- اهل امر به معروف و نهی از منکر
- اهل ایمان
- اهل بندگی خدا
- بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی
- اهل صبر
- اهل بهشت و...
پانویس
- ↑ لسان العرب، ج۷، ص۳۸۴.
- ↑ فرهنگ فارسى، ج۲، ص۲۱۵۸، «صلاح».
- ↑ مجمع البیان، ج۳-۴، ص۱۱۱.
- ↑ روح المعانى، ج۴، جزء۵، ص۱۱۴.
- ↑ سوره عنکبوت،آیه ۹.
- ↑ سوره انبیاء/۷۲.
- ↑ سوره انبیاء/۷۵.
- ↑ سوره انبیاء/۸۵و۸۶.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد۱۸، صص۲۲۰-۲۰۹.
