جامعیت مقاله رعایت نشده است
سیر منطقی رعایت نشده است
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی ضعیف
کیفیت پژوهش متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آیه مودت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همين رو آ...' ایجاد کرد)
 
 
(۹ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
{{متوسط}}
 +
آیه 23 [[سوره شورى]] که اجر و مزد [[رسالت]] [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه وآله را «مَودّت قُربى» دانسته است، به «آیه مودّت»<ref>تتمة المراجعات، ص‌87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌1، ص‌306.</ref> یا «آیه قُربى»<ref>تتمة المراجعات، ص70.</ref> مشهور است:
  
مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 [[سوره شورى]]/42 آمده؛ از همين رو آن را «آيه مودت»<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌ 1، ص‌ 306.</ref> يا «آيه قربى»<ref> تتمة المراجعات، ص 70.</ref> گفته‌اند:
+
{{قرآن در قاب|«ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ»|سوره=42|آیه=23|ترجمه=این است چیزی که خدا آن را به بندگانش که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، مژده می دهد. بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیکان را [که بنابر روایات بسیار اهل بیت علیهم السلام هستند] را نمی خواهم. و هر کس کار نیکی کند، بر نیکی اش می افزاییم؛ یقیناً خدا بسیار آمرزنده و عطاکننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک است.}}
  
'''''«...قُل لاَأَسئَلُكُم عَليهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن يَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِيها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ».'''''
+
روایات و مفسران [[شیعه]]، مقصود از «قُربى» در این [[آیه]] را خویشاوندان و نزدیكان [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله دانسته‌اند.<ref>تفسیر نورالثقلین، ج‌4، ص‌572‌.</ref> به گفته [[محمد بن جریر طبری|طبرى]]، در بسیارى از روایات [[اهل سنت]]، «قُربى» به نزدیكان پیغمبر [[تفسیر]] شده است و او خود نیز همین نظر را برمى‌گزیند و برخى از این روایات را نقل مى‌كند.<ref> جامع البیان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.</ref> [[سیوطى]] نیز روایاتى را در این زمینه آورده ‌است.<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.</ref>
  
روايات و مفسران شيعه، مقصود از «قربى» را خويشاوندان و نزديكان پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته‌اند.<ref> نورالثقلين، ج‌ 4، ص‌ 572‌.</ref> به گفته طبرى، در بسيارى از روايات اهل سنت «قربى» به نزديكان پيغمبر تفسير شده است و او خود نيز همين نظر را برمى‌گزيند و برخى از اين روايات را نقل مى‌كند.<ref> جامع البيان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.</ref> سيوطى نيز رواياتى را در اين زمينه آورده ‌است.<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.</ref>
+
[[محمد بن مسلم ثقفی کوفی|محمد بن مسلم]] گوید: از [[امام باقر]] علیه‌السلام شنیدم که مى فرمود: [[انصار]] نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله آمدند و گفتند: یا رسول الله ما به وسیله تو هدایت یافته ایم، از تو می‌خواهیم که مقدارى از اموال ما را که مورد احتیاج شما باشد، بگیرید؛ سپس این آیه نازل گردید و فرمود که من براى [[رسالت]] و نبوت اجر و مزدى نمی‌خواهم جز [[مودت]] و دوستى با [[اهل بیت]] من.<ref>تفسیر على بن ابراهیم قمی.</ref>
  
==پانویس ==
+
[[محمد بن یعقوب کلینى]] با سه واسطه از اسماعیل بن عبدالخالق نقل کند که گفت: از [[امام صادق]] علیه‌السلام شنیدم که از ابوجعفر الاحول سؤال فرمود که مردم [[بصره]] درباره این آیه چه مى گویند؟ ابوجعفر گفت: قربانت گردم، مى گویند: این آیه براى (همه) خویشاوندان پیامبر نازل شده است. فرمود: [[دروغ]] مى گویند، این آیه درباره ما به خصوص یعنى اهل بیت [[رسول خدا]] و [[امام على]] و [[حضرت فاطمه]] و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] اصحاب کساء (علیهم‌السلام) نازل گردیده است.<ref>البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
 +
 
 +
[[سعید بن جبیر]] از [[عبدالله بن عباس]] نقل کند که هنگامى که پیامبر به [[مدینه]] وارد شد و دین [[اسلام]] به استحکام و محکمى خود رسید، انصار گفتند: نزد رسول خدا می‌رویم و به او مى گوئیم که اموال ما در اختیار او خواهد بود. هر قدر بخواهد مى تواند بدون هیچ رنج و زحمتى از اموال ما برگیرد. لذا نزد پیامبر آمدند و درخواست خویش را معروض داشتند، پس آیه 23 نازل گردید و پیامبر آن را براى انصار قرائت کرد و فرمود: از شما مزد رسالت و نبوت جز دوستى اقربا و اهل بیتم نمی‌خواهم.
 +
 
 +
عقل انسان از اينكه مودّت قُربى پاداش پيامبر اکرم قرار گرفته، مى‌فهمد كه قُربى و كسانى كه مورد مودّت هستند، برترين افراد بشر و [[معصوم]] اند؛ زيرا هرگز مودّت گنهكار پاداش پيامبر معصوم قرار نمى‌گيرد. نمى‌توان باور كرد كه مودّت افرادى گنهكار بر مسلمانان جهان در طول تاريخ واجب باشد و هيچ فرقه‌اى از مسلمانان (غير از شيعه) رهبران خود را معصوم نمى‌داند و هيچ فرد يا گروهى تاكنون نه براى امامان معصوم گناهى نقل كرده و نه براى آن بزرگواران استادى نام برده است.
 +
 
 +
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 402-403
+
==منابع==
 +
 
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص402-403.
 +
*[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج8، ص395.
 +
 
 +
{{قرآن}}
 +
 
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره شوری]]
 +
[[رده:جایگاه اهل البیت]]
 +
[[رده:مقاله های مهم]]
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= ضعیف
 +
|عنوان بندی مناسب= ضعیف
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= ضعیف
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= ضعیف
 +
|کیفیت پژوهش= متوسط
 +
|رده=دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۸

آیه 23 سوره شورى که اجر و مزد رسالت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله را «مَودّت قُربى» دانسته است، به «آیه مودّت»[۱] یا «آیه قُربى»[۲] مشهور است:

مشاهده آیه در سوره

«ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ»

این است چیزی که خدا آن را به بندگانش که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، مژده می دهد. بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیکان را [که بنابر روایات بسیار اهل بیت علیهم السلام هستند] را نمی خواهم. و هر کس کار نیکی کند، بر نیکی اش می افزاییم؛ یقیناً خدا بسیار آمرزنده و عطاکننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک است.

مشاهده آیه در سوره


روایات و مفسران شیعه، مقصود از «قُربى» در این آیه را خویشاوندان و نزدیكان پیامبر صلى الله علیه وآله دانسته‌اند.[۳] به گفته طبرى، در بسیارى از روایات اهل سنت، «قُربى» به نزدیكان پیغمبر تفسیر شده است و او خود نیز همین نظر را برمى‌گزیند و برخى از این روایات را نقل مى‌كند.[۴] سیوطى نیز روایاتى را در این زمینه آورده ‌است.[۵]

محمد بن مسلم گوید: از امام باقر علیه‌السلام شنیدم که مى فرمود: انصار نزد رسول خدا صلى الله علیه وآله آمدند و گفتند: یا رسول الله ما به وسیله تو هدایت یافته ایم، از تو می‌خواهیم که مقدارى از اموال ما را که مورد احتیاج شما باشد، بگیرید؛ سپس این آیه نازل گردید و فرمود که من براى رسالت و نبوت اجر و مزدى نمی‌خواهم جز مودت و دوستى با اهل بیت من.[۶]

محمد بن یعقوب کلینى با سه واسطه از اسماعیل بن عبدالخالق نقل کند که گفت: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که از ابوجعفر الاحول سؤال فرمود که مردم بصره درباره این آیه چه مى گویند؟ ابوجعفر گفت: قربانت گردم، مى گویند: این آیه براى (همه) خویشاوندان پیامبر نازل شده است. فرمود: دروغ مى گویند، این آیه درباره ما به خصوص یعنى اهل بیت رسول خدا و امام على و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین اصحاب کساء (علیهم‌السلام) نازل گردیده است.[۷]

سعید بن جبیر از عبدالله بن عباس نقل کند که هنگامى که پیامبر به مدینه وارد شد و دین اسلام به استحکام و محکمى خود رسید، انصار گفتند: نزد رسول خدا می‌رویم و به او مى گوئیم که اموال ما در اختیار او خواهد بود. هر قدر بخواهد مى تواند بدون هیچ رنج و زحمتى از اموال ما برگیرد. لذا نزد پیامبر آمدند و درخواست خویش را معروض داشتند، پس آیه 23 نازل گردید و پیامبر آن را براى انصار قرائت کرد و فرمود: از شما مزد رسالت و نبوت جز دوستى اقربا و اهل بیتم نمی‌خواهم.

عقل انسان از اينكه مودّت قُربى پاداش پيامبر اکرم قرار گرفته، مى‌فهمد كه قُربى و كسانى كه مورد مودّت هستند، برترين افراد بشر و معصوم اند؛ زيرا هرگز مودّت گنهكار پاداش پيامبر معصوم قرار نمى‌گيرد. نمى‌توان باور كرد كه مودّت افرادى گنهكار بر مسلمانان جهان در طول تاريخ واجب باشد و هيچ فرقه‌اى از مسلمانان (غير از شيعه) رهبران خود را معصوم نمى‌داند و هيچ فرد يا گروهى تاكنون نه براى امامان معصوم گناهى نقل كرده و نه براى آن بزرگواران استادى نام برده است.

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص‌87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌1، ص‌306.
  2. تتمة المراجعات، ص70.
  3. تفسیر نورالثقلین، ج‌4، ص‌572‌.
  4. جامع البیان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.
  5. الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.
  6. تفسیر على بن ابراهیم قمی.
  7. البرهان فی تفسیر القرآن.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن