آیه املاق: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | به آیه 151 [[سوره انعام]] و 31 [[سوره اسراء]] که درباره کشتن فرزندان از ترس فقر است؛ | + | به آیه 151 [[سوره انعام]] و نیز آیه 31 [[سوره اسراء]] که درباره کشتن فرزندان از ترس فقر است؛ «آیه اِملاق» گفته میشود. «املاق» از ماده مَلق (بر وزن فَلس) به معنای فقر و بیچیزی است. اصل آن به معنی نرمی است و اطلاق آن بر فقر از این جهت است که فقر نیز انسان را نرم و ذلیل می کند. |
− | * 1. {{متن قرآن|«قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلَّا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَلاتَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ وَلاتَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَلاتَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ» }}. ([[سوره انعام]]/151) | + | * 1. {{متن قرآن|«قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلَّا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَلاتَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ وَلاتَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَلاتَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»}}. ([[سوره انعام]]/151) بگو: بیایید تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام کرده بخوانم: اینکه چیزی را شریک او قرار مدهید، و به پدر و مادر نیکی کنید، و فرزندانتان را از [ترسِ] تنگدستی نکشید، ما شما و آنان را روزی می دهیم، و به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهانش نزدیک نشوید، و انسانی را که خدا محترم شمرده جز به حق نکشید؛ خدا این [گونه] به شما سفارش کرده تا بیندیشید. |
− | * 2. {{متن قرآن|«وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُم إنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْءًا کَبِیرًا»}}. ([[سوره اسراء]]/31) | + | * 2. {{متن قرآن|«وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُم إنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْءًا کَبِیرًا»}}. ([[سوره اسراء]]/31) فرزندانتان را از بیم تنگدستی نکشید؛ ما به آنان و شما روزی می دهیم، یقیناً کشتن آنان گناهی بزرگ است. |
− | هر دو آیه صریحاند در این که عرب از ترس فقر و گرسنگی فرزندان خویش را می کشتند. در آیه دیگری آمده: {{متن قرآن|«وَکَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ لِیُرْدُوهُمْ وَلِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ...»}}. ([[سوره انعام]]/137) این آیه شامل مطلق کشتن اولاد است خواه از برای عار باشد - چنانکه در زنده به گور کردن دختران - و خواه برای فقر. | + | هر دو [[آیه]] صریحاند در این که عرب [[جاهلیت|جاهلی]] از ترس فقر و گرسنگی فرزندان خویش را می کشتند. در آیه دیگری آمده: {{متن قرآن|«وَکَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ لِیُرْدُوهُمْ وَلِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ...»}}. ([[سوره انعام]]/137) این آیه شامل مطلق کشتن اولاد است خواه از برای عار باشد - چنانکه در زنده به گور کردن دختران - و خواه برای فقر. |
− | آیه 151 [[سوره | + | خداوند در [[آیه 151 سوره انعام]]، كشتن فرزندان را به خاطر فقر مىداند، {{متن قرآن|«لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ»}}؛ ولى در [[آیه 31 سوره اسراء]]، كشتن را به خاطر ترس از فقر مىشمرد: {{متن قرآن|«وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ»}}. در آنجا در مورد فقر مىفرمايد: {{متن قرآن|«نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ»}} ما زندگى شما و فرزندانتان را تأمين مىكنيم، در اينجا در مورد ترس از فقر مىفرمايد: {{متن قرآن|«نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ»}} رزق بچههايتان و خودتان با ماست. شايد سرّ اين تفاوت در آن باشد كه چون گرسنگى الآن است و ترس از فقر براى آينده، لذا در صورت اوّل مىفرمايد: ما هم اكنون خود شما و فرزندانتان را رزق مىدهيم، ولى در مورد ترس از آينده مىفرمايد: نگران نباشيد، ما فرزندانتان و خودتان را روزى مىدهيم. |
− | + | آیه 151 [[سوره انعام]] - به همراه دو آیه بعد از آن - اشاره به اصول محرمات در [[اسلام]] کرده و گناهان کبیره ردیف اول را ضمن بیان کوتاه و پرمغزی در ده قسمت بیان میکنند و از مشرکان دعوت مینماید که بیایند و حرامهای واقعی الهی را بشنوند و تحریم های دروغین را کنار بگذارند. یکی از آن گناهان، این است که فرزندان خود را به خاطر تنگدستی و فقر نکشید زیرا روزی شما و آنها همه بدست ما است و ما همه را روزی میدهیم: {{متن قرآن|«وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ»}}. به دنبال این پنج قسمت برای تاکید بیشتر میفرماید: 'اینها اموری است که خداوند به شما توصیه کرده تا دریابید و از ارتکاب آنها خودداری نمائید'. {{متن قرآن|«ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»}}. | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | به دنبال این پنج قسمت برای تاکید بیشتر میفرماید: 'اینها اموری است که خداوند به شما توصیه کرده تا دریابید و از ارتکاب آنها خودداری نمائید'. {{متن قرآن|«ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»}}. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%85%D9%84%D8%A7%D9%82 آیه | + | * [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%85%D9%84%D8%A7%D9%82 "آیه املاق"، ویکی علوم اسلامی]، بازیابی: 20 بهمن 1392. |
+ | * [[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، جلد 5، صفحه 52. | ||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره اسراء]] | [[رده:آیات سوره اسراء]] | ||
[[رده:آیات سوره انعام]] | [[رده:آیات سوره انعام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۲
به آیه 151 سوره انعام و نیز آیه 31 سوره اسراء که درباره کشتن فرزندان از ترس فقر است؛ «آیه اِملاق» گفته میشود. «املاق» از ماده مَلق (بر وزن فَلس) به معنای فقر و بیچیزی است. اصل آن به معنی نرمی است و اطلاق آن بر فقر از این جهت است که فقر نیز انسان را نرم و ذلیل می کند.
- 1. «قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلَّا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَلاتَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ وَلاتَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَلاتَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ». (سوره انعام/151) بگو: بیایید تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام کرده بخوانم: اینکه چیزی را شریک او قرار مدهید، و به پدر و مادر نیکی کنید، و فرزندانتان را از [ترسِ] تنگدستی نکشید، ما شما و آنان را روزی می دهیم، و به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهانش نزدیک نشوید، و انسانی را که خدا محترم شمرده جز به حق نکشید؛ خدا این [گونه] به شما سفارش کرده تا بیندیشید.
- 2. «وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُم إنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْءًا کَبِیرًا». (سوره اسراء/31) فرزندانتان را از بیم تنگدستی نکشید؛ ما به آنان و شما روزی می دهیم، یقیناً کشتن آنان گناهی بزرگ است.
هر دو آیه صریحاند در این که عرب جاهلی از ترس فقر و گرسنگی فرزندان خویش را می کشتند. در آیه دیگری آمده: «وَکَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ لِیُرْدُوهُمْ وَلِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ...». (سوره انعام/137) این آیه شامل مطلق کشتن اولاد است خواه از برای عار باشد - چنانکه در زنده به گور کردن دختران - و خواه برای فقر.
خداوند در آیه 151 سوره انعام، كشتن فرزندان را به خاطر فقر مىداند، «لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ»؛ ولى در آیه 31 سوره اسراء، كشتن را به خاطر ترس از فقر مىشمرد: «وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ». در آنجا در مورد فقر مىفرمايد: «نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ» ما زندگى شما و فرزندانتان را تأمين مىكنيم، در اينجا در مورد ترس از فقر مىفرمايد: «نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ» رزق بچههايتان و خودتان با ماست. شايد سرّ اين تفاوت در آن باشد كه چون گرسنگى الآن است و ترس از فقر براى آينده، لذا در صورت اوّل مىفرمايد: ما هم اكنون خود شما و فرزندانتان را رزق مىدهيم، ولى در مورد ترس از آينده مىفرمايد: نگران نباشيد، ما فرزندانتان و خودتان را روزى مىدهيم.
آیه 151 سوره انعام - به همراه دو آیه بعد از آن - اشاره به اصول محرمات در اسلام کرده و گناهان کبیره ردیف اول را ضمن بیان کوتاه و پرمغزی در ده قسمت بیان میکنند و از مشرکان دعوت مینماید که بیایند و حرامهای واقعی الهی را بشنوند و تحریم های دروغین را کنار بگذارند. یکی از آن گناهان، این است که فرزندان خود را به خاطر تنگدستی و فقر نکشید زیرا روزی شما و آنها همه بدست ما است و ما همه را روزی میدهیم: «وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ». به دنبال این پنج قسمت برای تاکید بیشتر میفرماید: 'اینها اموری است که خداوند به شما توصیه کرده تا دریابید و از ارتکاب آنها خودداری نمائید'. «ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ».
منابع
- "آیه املاق"، ویکی علوم اسلامی، بازیابی: 20 بهمن 1392.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، جلد 5، صفحه 52.