آیه اعراف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه اعراف===
+
آیه 46 [[سوره اعراف]] را «آیه اَعراف» نامیده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص 58.</ref> بر اساس این [[آیه]]، بر «[[اصحاب اعراف|اعراف]]» مردانى هستند كه هر یک از [[بهشت|بهشتیان]] و [[جهنم|جهنمیان]] را به چهره‌هایشان مى‌شناسند.
  
آیه 46 [[سوره اعراف]]/ 7 را «آیه اعراف» گفته اند.<ref> تتمة المراجعات، ص 58.</ref> بر اساس این آیه، بر اعراف مردانى هستند كه هر یك از بهشتیان و جهنمیان را به چهره هایشان مى شناسند. در این كه «اعراف» به چه معنا است، مفسران آراى گوناگونى دارند.<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 422.</ref>
+
{{قرآن در قاب|«وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ»|سوره=7|آیه=46|ترجمه=و میان آن دو [گروه بهشتیان و دوزخیان] حائلی است، و بر اعراف، مردانی [با مقام و منزلت اند] که هر کدام از دو گروه را به نشانه هایشان می شناسند، و بهشتیان را که وارد بهشت نشده اند، ولی ورود به آن را امید دارند، آواز می دهند که درود بر شما.}}
 +
«اعراف» جمع «عرف»، به معناى مكان بلند است. در [[قرآن]] تنها در همين مورد از اعراف و اهل آن سخن به ميان آمده است.  
  
'''''«و عَلَى الأَعرافِ رِجالٌ یَعرِفونَ كُلًّا بِسِیمل- هُم».'''''
+
در روايات و تفاسير، نظرات مختلفى درباره‌ى «[[اصحاب اعراف]]» به چشم مى‌خورد.<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 422.</ref>  برخى آنان را اولياى خدا دانسته‌اند كه بر بلنديى ميان [[بهشت]] و [[جهنم]] قرار مى‌گيرند و از سيماى مردم، همه‌ى آنها را مى‌شناسند، بهشتيان را سلام و تبريك مى‌گويند و از سرنوشت دوزخيان نگرانند؛ امّا برخى آنان را افراد ضعيفى معرّفى مى‌كنند كه گناهان و عباداتى دارند و منتظر لطف خدايند (آنگونه كه از [[آیه 106 سوره توبه]] استفاده مى‌شود).
  
==پانویس ==
+
شايد بتوان گفت كه صاحب و محور اصلى اعراف، اولياى خدايند و افراد ضعيف، در حاشيه قرار دارند. نيكوكاران به بهشت مى‌روند و مجرمان به دوزخ، افراد متوسّط و ضعيف در اعراف گرفتار و منتظر سرنوشت مى‌مانند، ولى اولياى خدا كه بر اعراف قرار دارند، به كمك آنان برخاسته و شفاعت مى‌كنند. اين بيان از جمع نظريات مفسّران و روايات استفاده مى‌شود.
<references />
 
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 370
+
[[برید بن معاویه|برید بن معاویه عجلى]] گوید: از [[امام محمدباقر]] علیه‌السلام درباره این آیه سؤال كردم، فرمود: درباره امت [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه وآله نازل گردیده و منظور از رجال، [[ائمه اطهار]] علیهم السلام مى باشند.<ref>بصائر الدرجات؛ البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
 +
==پانویس==
 +
<references/>
 +
 
 +
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص370.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج3، ص71.
 +
{{قرآن}}
 +
 
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره اعراف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۹

آیه 46 سوره اعراف را «آیه اَعراف» نامیده‌اند.[۱] بر اساس این آیه، بر «اعراف» مردانى هستند كه هر یک از بهشتیان و جهنمیان را به چهره‌هایشان مى‌شناسند.

مشاهده آیه در سوره

«وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ»

و میان آن دو [گروه بهشتیان و دوزخیان] حائلی است، و بر اعراف، مردانی [با مقام و منزلت اند] که هر کدام از دو گروه را به نشانه هایشان می شناسند، و بهشتیان را که وارد بهشت نشده اند، ولی ورود به آن را امید دارند، آواز می دهند که درود بر شما.

مشاهده آیه در سوره


«اعراف» جمع «عرف»، به معناى مكان بلند است. در قرآن تنها در همين مورد از اعراف و اهل آن سخن به ميان آمده است.

در روايات و تفاسير، نظرات مختلفى درباره‌ى «اصحاب اعراف» به چشم مى‌خورد.[۲] برخى آنان را اولياى خدا دانسته‌اند كه بر بلنديى ميان بهشت و جهنم قرار مى‌گيرند و از سيماى مردم، همه‌ى آنها را مى‌شناسند، بهشتيان را سلام و تبريك مى‌گويند و از سرنوشت دوزخيان نگرانند؛ امّا برخى آنان را افراد ضعيفى معرّفى مى‌كنند كه گناهان و عباداتى دارند و منتظر لطف خدايند (آنگونه كه از آیه 106 سوره توبه استفاده مى‌شود).

شايد بتوان گفت كه صاحب و محور اصلى اعراف، اولياى خدايند و افراد ضعيف، در حاشيه قرار دارند. نيكوكاران به بهشت مى‌روند و مجرمان به دوزخ، افراد متوسّط و ضعيف در اعراف گرفتار و منتظر سرنوشت مى‌مانند، ولى اولياى خدا كه بر اعراف قرار دارند، به كمك آنان برخاسته و شفاعت مى‌كنند. اين بيان از جمع نظريات مفسّران و روايات استفاده مى‌شود.

برید بن معاویه عجلى گوید: از امام محمدباقر علیه‌السلام درباره این آیه سؤال كردم، فرمود: درباره امت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله نازل گردیده و منظور از رجال، ائمه اطهار علیهم السلام مى باشند.[۳]

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص 58.
  2. مجمع البیان، ج 2، ص 422.
  3. بصائر الدرجات؛ البرهان فی تفسیر القرآن.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن