آیه رضوان: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 18 [[سوره فتح]] را كه از [[بیعت]] گروهى از مؤمنان در زیر درخت با [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله خبر مى‌دهد، و از آن‌جا كه در این [[آیه]] از مؤمنان اظهار رضایت شده، آن را «آیه رضوان» گفته‌اند:<ref> بحارالانوار، ج 20، ص 354.</ref> | |
| − | آیه 18 | + | {{قرآن در قاب|«لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا»|سوره=48|آیه=18|ترجمه=یقیناً خدا از مؤمنان هنگامی که زیر آن درخت [که در منطقه حدیبیه بود] با تو بیعت می کردند خشنود شد، و خدا آنچه را [از خلوص نیّت و پاکی قصد] در دل هایشان بود می دانست، در نتیجه آرامش را بر آنان نازل کرد، و پیروزی نزدیکی را [که پیروزی در خیبر بود] به آنان پاداش داد.}} |
| − | + | در توضیح نزول این آیه گفته‌اند: وقتى در سال ششم هجرى، مشركان [[قریش]] با ورود [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله و همراهان براى انجام [[عمره]] به [[مكه]] مخالفت كردند، آن حضرت همه را زیر درختى گرد آورد و بیعت كردند كه یا همه شهید شوند یا مكه را فتح کنند.<ref> شریف لاهیجى، ج 4، ص 195؛ مجمع البیان، ج 9، ص 177.</ref> عاقبة الامر کار آن سال به صلح منجر گردید و از طرف قریش سهیل بن عمرو نزد پیامبر آمد و صلح کردند.<ref>تفسیر مجمع البیان؛ تفسیر کشف الاسرار.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص384. | |
| − | + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص291. | |
| + | {{قرآن}} | ||
| − | + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | |
| + | [[رده:آیات سوره فتح]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۹
آیه 18 سوره فتح را كه از بیعت گروهى از مؤمنان در زیر درخت با پیامبر صلى الله علیه وآله خبر مى‌دهد، و از آن‌جا كه در این آیه از مؤمنان اظهار رضایت شده، آن را «آیه رضوان» گفته‌اند:[۱]
در توضیح نزول این آیه گفته‌اند: وقتى در سال ششم هجرى، مشركان قریش با ورود پیامبر صلى الله علیه وآله و همراهان براى انجام عمره به مكه مخالفت كردند، آن حضرت همه را زیر درختى گرد آورد و بیعت كردند كه یا همه شهید شوند یا مكه را فتح کنند.[۲] عاقبة الامر کار آن سال به صلح منجر گردید و از طرف قریش سهیل بن عمرو نزد پیامبر آمد و صلح کردند.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص384.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص291.
