آیه اخوّت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 10 [[سوره حجرات]] | + | آیه 10 [[سوره حجرات]] را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است: |
| − | {{قرآن در قاب|«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوااللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون»|سوره=49|آیه=10}} | + | {{قرآن در قاب|«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوااللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون»|ترجمه=جز این نیست که همه مؤمنان با هم برادرند؛ بنابراین [در همه نزاع ها و اختلافات] میان برادرانتان صلح و آشتی برقرار کنید، و از خدا پروا نمایید که مورد رحمت قرار گیرید.|سوره=49|آیه=10}} |
| − | به نقل ابن | + | طرح [[برادری]] و اخوّت و بكارگيرى اين واژه، از ابتكارات [[اسلام]] است. به نقل [[ابن عباس]]، [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله در پى نزول این [[آیه]]، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت؛ [[سلمان]] با [[ابوذر]]، [[طلحه]] با [[زبير]]، [[ابوبكر]] با [[عمر بن خطاب|عمر]] و...؛ آنگاه [[حضرت على]] علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref> |
| − | مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.</ref> | + | مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر [[ارث]] مى بردند.<ref> تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.</ref> پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بعد از تلاوت این آيه فرمودند: خون مسلمانان با هم برابر است و اگر يكى از آنان به كسى پناه يا امان داد، ديگران بايد به آن تعهّد پايبند باشند و همه در برابر دشمن مشترك، بسيج شوند.<ref>تفسير نمونه.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص367. |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۹
آیه 10 سوره حجرات را «آیه اخوّت» نامیده اند؛[۱] زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
طرح برادری و اخوّت و بكارگيرى اين واژه، از ابتكارات اسلام است. به نقل ابن عباس، پیامبر صلى الله علیه وآله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت؛ سلمان با ابوذر، طلحه با زبير، ابوبكر با عمر و...؛ آنگاه حضرت على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]
مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.[۳] پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بعد از تلاوت این آيه فرمودند: خون مسلمانان با هم برابر است و اگر يكى از آنان به كسى پناه يا امان داد، ديگران بايد به آن تعهّد پايبند باشند و همه در برابر دشمن مشترك، بسيج شوند.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص367.
