آیه اخوّت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه اخوّت را به آیه اخوّت منتقل کرد)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه اخوّت===
+
آیه 10 [[سوره حجرات]] را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
  
آیه 10 [[سوره حجرات]]/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
+
{{قرآن در قاب|«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوااللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون»|ترجمه=جز این نیست که همه مؤمنان با هم برادرند؛ بنابراین [در همه نزاع ها و اختلافات] میان برادرانتان صلح و آشتی برقرار کنید، و از خدا پروا نمایید که مورد رحمت قرار گیرید.|سوره=49|آیه=10}}
  
{{قرآن در قاب|إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون|سوره=49|آیه=10}}
+
طرح [[برادری]] و اخوّت و بكارگيرى اين واژه، از ابتكارات [[اسلام]] است. به نقل [[ابن عباس]]، [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله در پى نزول این [[آیه]]، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت؛ [[سلمان]] با [[ابوذر]]، [[طلحه]] با [[زبير]]، [[ابوبكر]] با [[عمر بن خطاب|عمر]] و...؛ آنگاه [[حضرت على]] علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
  
به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
+
مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر [[ارث]] مى بردند.<ref> تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.</ref> پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بعد از تلاوت این آيه‌ فرمودند: خون مسلمانان با هم برابر است و اگر يكى از آنان به كسى پناه يا امان داد، ديگران بايد به آن تعهّد پايبند باشند و همه در برابر دشمن مشترك، بسيج شوند.<ref>تفسير نمونه.</ref>
  
مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.</ref>
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص367.
 +
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 367
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره حجرات]]
 
[[رده:آیات سوره حجرات]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۹

آیه 10 سوره حجرات را «آیه اخوّت» نامیده اند؛[۱] زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:

مشاهده آیه در سوره

«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوااللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون»

جز این نیست که همه مؤمنان با هم برادرند؛ بنابراین [در همه نزاع ها و اختلافات] میان برادرانتان صلح و آشتی برقرار کنید، و از خدا پروا نمایید که مورد رحمت قرار گیرید.

مشاهده آیه در سوره


طرح برادری و اخوّت و بكارگيرى اين واژه، از ابتكارات اسلام است. به نقل ابن عباس، پیامبر صلى الله علیه وآله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت؛ سلمان با ابوذر، طلحه با زبير، ابوبكر با عمر و...؛ آنگاه حضرت على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]

مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.[۳] پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بعد از تلاوت این آيه‌ فرمودند: خون مسلمانان با هم برابر است و اگر يكى از آنان به كسى پناه يا امان داد، ديگران بايد به آن تعهّد پايبند باشند و همه در برابر دشمن مشترك، بسيج شوند.[۴]

پانویس

  1. تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.
  2. تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.
  3. تفسیر قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.
  4. تفسير نمونه.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن