آیه اذُن واعیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه اذُن واعيه را به آیه اذُن واعیه منتقل کرد)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه اذُن واعیه===
+
«اُذُن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه برخی براى آیه 12 [[سوره حاقه]] قرار داده‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص 183؛ بحارالانوار، ج 35، ص 326.</ref> آیات پیشین به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] علیه‌السلام و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این [[آیه]] مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله [[عبرت]] و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.
  
«اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 [[سوره حاقه]]/ 69 قرار داده شده است.<ref> نهج الحق، ص 183؛ [[بحارالانوار]]، ج 35، ص 326.</ref>
+
{{قرآن در قاب|«لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَ‌ةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ»|ترجمه=تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند.|سوره=69|آیه=12}}
  
'''''«لِنَجعَلهَا لَكُم تَذكِرةً و تَعَیها أذنٌ وعِیَة».'''''
+
مفسران [[شیعه]] و [[سنی]]، در ذیل این آیه گفته اند: [[حضرت رسول]] صلى الله علیه وآله پس از نزول این آیه، خطاب به [[حضرت على]] علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام فرمود: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.<ref> جامع البیان، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.</ref>
  
آیات پیشین به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.
+
بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.</ref>
  
مفسران [[شیعه]] و سنى، در ذیل این آیه گفته اند: حضرت رسول صلى الله علیه و آله پس از نزول این آیه، خطاب به [[امام على]] علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام گفت: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.<ref> جامع البیان، مج 14، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.</ref>
+
[[اصبغ بن نباته]] نقل نماید که [[امیرالمؤمنین]] على علیه‌السلام قسم یاد می‌کرد و مى فرمود: به خدا سوگند من کسى هستم که این آیه درباره من نازل شده است.<ref>تفسیر عیاشى.</ref>
  
بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.</ref>
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص368.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق.
 +
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 368
 
آیه اذُن
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره حاقه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۷

«اُذُن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه برخی براى آیه 12 سوره حاقه قرار داده‌اند.[۱] آیات پیشین به نابودى قوم نوح علیه‌السلام و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.

مشاهده آیه در سوره

«لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَ‌ةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ»

تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند.

مشاهده آیه در سوره


مفسران شیعه و سنی، در ذیل این آیه گفته اند: حضرت رسول صلى الله علیه وآله پس از نزول این آیه، خطاب به حضرت على علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام فرمود: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.[۲]

بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.[۳]

اصبغ بن نباته نقل نماید که امیرالمؤمنین على علیه‌السلام قسم یاد می‌کرد و مى فرمود: به خدا سوگند من کسى هستم که این آیه درباره من نازل شده است.[۴]

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص 183؛ بحارالانوار، ج 35، ص 326.
  2. جامع البیان، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.
  3. اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.
  4. تفسیر عیاشى.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن