آیه توکل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه توکل را به آیه توکل منتقل کرد)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه توکل===
+
برخی آیه 173 [[سوره آل عمران]] را «آیه توكّل» نامیده‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص ‌198.</ref>
  
آیه 173 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه توكل» گویند.<ref> نهج الحق، ص ‌198.</ref> در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان بدو گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد.
+
{{قرآن در قاب|«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمانًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِيل»|سوره=3|آیه=173|ترجمه=همان کسانی که مردمِ [منافق و عوامل نفوذی دشمن] به آنان گفتند: لشکری انبوه از مردم [مکه] برای جنگ با شما گرد آمده اند، از آنان بترسید. ولی [این تهدید] بر ایمانشان افزود، و گفتند: خدا ما را بس است، و او نیکو وکیل و [نیکو کارگزاری] است.}}
 +
در [[شأن نزول]] این [[آیه]] آمده است كه چون [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان به او گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است.<ref> روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165-166.</ref>
  
پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است:<ref> روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165 و 166.</ref>
+
در نقلی دیگر، [[جابر بن عبدالله]] از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت كند كه هنگامى كه پيامبر، [[حضرت على]] و [[عمار]] را به سوى اهل [[مكه]] روانه كرد، مردم به پيامبر گفتند: چرا اين جوان را به طرف آن‌ها مي‌فرستى و مردم اين دو نفر را از اهل مكه مى ترسانيدند و به آن‌ها مى گفتند كه امر مهمى به آن‌ها برگزار شده است. على عليه‌السلام مى فرمود: (حسبُنا اللَّهُ و نِعمَ الوكيل؛ خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما خواهد بود.) وقتى كه به مكه وارد شدند خداوند موضوع گفتار على را با اهل مكه و نيز اقوال آن‌ها را با على عليه‌السلام به رسول خويش خبر داد و اين آيه نازل گرديد.<ref> تفسير عياشى.</ref>
  
'''''«الَّذینَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِیمنًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِیل».'''''
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص379.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص163.
 +
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 379
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره آل عمران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۲۱

برخی آیه 173 سوره آل عمران را «آیه توكّل» نامیده‌اند.[۱]

مشاهده آیه در سوره

«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمانًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِيل»

همان کسانی که مردمِ [منافق و عوامل نفوذی دشمن] به آنان گفتند: لشکری انبوه از مردم [مکه] برای جنگ با شما گرد آمده اند، از آنان بترسید. ولی [این تهدید] بر ایمانشان افزود، و گفتند: خدا ما را بس است، و او نیکو وکیل و [نیکو کارگزاری] است.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه وآله آهنگ جنگ بدر كرد، منافقان به او گفتند: اگر به جنگ ابوسفیان و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است.[۲]

در نقلی دیگر، جابر بن عبدالله از امام محمدباقر عليه‌السلام روايت كند كه هنگامى كه پيامبر، حضرت على و عمار را به سوى اهل مكه روانه كرد، مردم به پيامبر گفتند: چرا اين جوان را به طرف آن‌ها مي‌فرستى و مردم اين دو نفر را از اهل مكه مى ترسانيدند و به آن‌ها مى گفتند كه امر مهمى به آن‌ها برگزار شده است. على عليه‌السلام مى فرمود: (حسبُنا اللَّهُ و نِعمَ الوكيل؛ خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما خواهد بود.) وقتى كه به مكه وارد شدند خداوند موضوع گفتار على را با اهل مكه و نيز اقوال آن‌ها را با على عليه‌السلام به رسول خويش خبر داد و اين آيه نازل گرديد.[۳]

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص ‌198.
  2. روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165-166.
  3. تفسير عياشى.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن