آیه تجارت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | آیه 29 [[سوره نساء]] | + | برخی آیه 29 [[سوره نساء]] را «آیه تجارت» نامگذارى كردهاند.<ref> كتاب البیع، ج 1، ص 98.</ref> در این [[آیه]]، یكى از موضوعات اقتصادى [[اسلام]] مطرح شده و تصرف در دارایىهاى یكدیگر از راههاى [[باطل]]، از قبیل [[ربا]]، [[قمار]]، [[غصب]] و سرقت، [[حرام]] دانسته شده و فقط از راه داد و ستدى كه با رضایت یكدیگر باشد، جایز شمرده شده است و فقیهان در تمام ابواب معاملات، به این آیه استدلال كردهاند. |
− | |||
− | |||
+ | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا»|سوره=4|آیه=29|ترجمه=ای اهل ایمان! اموال یکدیگر را در میان خود به باطل [و از راه حرام و نامشروع] مخورید، مگر آنکه تجارتی از روی خشنودی و رضایت میان خودتان انجام گرفته باشد. و خودکشی نکنید؛ زیرا خدا همواره به شما مهربان است.}} | ||
+ | [[امام باقر]] عليه السلام در ذيل این آيه فرمود: [[ربا]]، [[قمار]]، كمفروشى و [[ظلم]]، از مصاديق [[باطل]] است.<ref>تفسير نورالثقلين.</ref> | ||
+ | |||
+ | اسباط بن سالم گويد نزد [[امام جعفر صادق]] عليه السلام بودم، مردى از امام راجع باين آيه سؤال كرد، فرمود: منظور از نهى در آيه و نخوردن اموال از روى باطل، همان قمار است.<ref>تفسير عيّاشى.</ref> | ||
+ | |||
+ | همچنین امام صادق عليه السلام به هنگام تلاوت اين آيه فرمود: كسى كه [[قرض]] بگيرد و بداند كه نمىتواند بازپرداخت كند، مال باطل خورده است.<ref>الكافى، ج5، ص95.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص377-376. |
+ | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص192. | ||
− | == | + | ==پیوندها== |
*[[آیه 29 سوره نساء|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]] | *[[آیه 29 سوره نساء|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۲
برخی آیه 29 سوره نساء را «آیه تجارت» نامگذارى كردهاند.[۱] در این آیه، یكى از موضوعات اقتصادى اسلام مطرح شده و تصرف در دارایىهاى یكدیگر از راههاى باطل، از قبیل ربا، قمار، غصب و سرقت، حرام دانسته شده و فقط از راه داد و ستدى كه با رضایت یكدیگر باشد، جایز شمرده شده است و فقیهان در تمام ابواب معاملات، به این آیه استدلال كردهاند.
امام باقر عليه السلام در ذيل این آيه فرمود: ربا، قمار، كمفروشى و ظلم، از مصاديق باطل است.[۲]
اسباط بن سالم گويد نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم، مردى از امام راجع باين آيه سؤال كرد، فرمود: منظور از نهى در آيه و نخوردن اموال از روى باطل، همان قمار است.[۳]
همچنین امام صادق عليه السلام به هنگام تلاوت اين آيه فرمود: كسى كه قرض بگيرد و بداند كه نمىتواند بازپرداخت كند، مال باطل خورده است.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص377-376.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص192.
پیوندها