اعراب القرآن الکریم و بیانه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح رده)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''اعراب القرآن الکریم و بیانه''' کتابی است در صرف و نحو قرآن اثر محی الدین درویش.
+
{{مشخصات کتاب
  
==معرفی اجمالی کتاب==
+
|عنوان=
  
اعراب [[قرآن]] یک دوره ترکیب قرآن، همراه با بیان نکات بلاغی و تفسیری و تاریخی و شان نزول آیات است.
+
|تصویر=[[پرونده:اعراب القرآن الکریم و بیانه.jpg|240px|وسط]]
  
==انگیزه نگارش==
+
|نویسنده=محی الدین درویش
  
انگیزه مولف بی نیاز کردن [[قرآن]] پژوهان از کتاب های دیگر در این زمینه است. وی به روش توصیفی و شیوه تربیتی و تطبیقی و با استناد یه منابع اصیل و کهن تفسیری، ادبی، نحوی و تاریخی پس از ذکر متن چند آیه و ترکیب آنها، نکات بلاغی آنها را توضیح داده و در مواردی که آیه ای دارای چندین ترکیب بوده است با عنوان فواید، وجوه این ترکیبات را بیان نموده است.
+
|موضوع=اعراب قرآن
  
در بعضی موارد نیز با عنوان لمحة تاریخیة، اسباب نزول و وقایع تاریخی مربوط به نزول آیات را آورده است و در مقدمه، خلاصه ای از اهمیت اعراب و ترکیب [[قرآن]] و کوشش علما در این زمینه آمده و تعدادی از مهمترین تالیفات مربوط به آن معرفی شده است.
+
|زبان=عربی
 +
 
 +
|تعداد جلد=۱۰
 +
 
 +
|عنوان افزوده1=
 +
 
 +
|افزوده1=
 +
 
 +
|عنوان افزوده2=
 +
 
 +
|افزوده2=
 +
 
 +
|لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39139/اعراب-القرآن-و-بيانه  اعراب القرآن الکریم و بیانه]
 +
 
 +
}}
 +
 
 +
'''«إعرابُ القرآن الکریم و بیانُه»'''، کتابی است در [[صرف]] و [[نحو]] و [[اعراب قرآن|اِعراب قرآن]]، تألیف [[محی الدین درویش|مُحی‌الدین درویش]] (م، ۱۴۰۳ ق)، نحوی و ادیب [[سوریه|سوری]] معاصر. این کتاب شامل یک دوره ترکیب و اعراب تمامی عبارات [[قرآن کریم]]، همراه با بیان نکات [[بلاغت|بلاغی]]، [[تفسیر قرآن|تفسیری]] و [[شأن نزول]] آیات است.
 +
==محتوای کتاب==
 +
 
 +
در مقدمه مختصر کتاب، خلاصه‌ای از اهمیت ترکیب و [[اعراب قرآن]] و کوشش علما در این زمینه آمده و تعدادی از مهم‎ترین تألیفات مربوط به آن معرفی شده است و سپس مطالب در ده جلد، سامان یافته است.
 +
 
 +
محی الدین درویش در این کتاب، فقط به حل مشکلات [[علم نحو|نحوی]] اکتفا نکرده، بلکه بحث‎های ادبی و [[بلاغت|بلاغی]] و [[تفسیر قرآن|تفسیری]] را نیز در میان آورده است.
 +
 
 +
نویسنده به شیوه ترتیبی و تطبیقی و با استناد به منابع اصیل و کهن تفسیری، ادبی، نحوی و تاریخی، ابتدا تعدادی از آیات [[قرآن]] را آورده و سپس در درجه اول، بحث لغوی مربوط به آن بخش از آیات را مطرح ساخته و بعد از آن، بخشی تحت عنوان «اعراب» دارد که فقط مسائل نحوی مربوط به همان آیات را حل و فصل می‌کند. سپس بخش دیگری به نام «بلاغت» آورده و در این بخش، وارد بحث‎های زبانی، ‎ادبی و ‎بلاغی می‌شود.
 +
 
 +
در مواردی که آیه‌ای دارای چندین ترکیب بوده، بخش چهارمی نیز تحت عنوان «فوائد» ترتیب داده است که در آن، وجوه این ترکیبات و بحث‎های تفسیری و اختلاف مفسران و نحویان را مطرح کرده و به شواهد شعری استشهاد می‌کند. در بعضی موارد نیز با عنوان «لمحة تاریخیة»، [[اسباب نزول]] و وقایع تاریخی مربوط به نزول آیات را آورده است.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابشناسی جهان قرآن کریم، ج1، قم: موسسه اطلاع رسانی مرجع، 1386.
+
 
 +
*وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابشناسی جهان قرآن کریم، ج۱، ۱۳۸۶.
 +
*بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷.
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
  
 
[[رده:منابع قرآنی]]
 
[[رده:منابع قرآنی]]
 +
[[رده:کتاب‌های علوم قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۵

اعراب القرآن الکریم و بیانه.jpg
نویسنده محی الدین درویش
موضوع اعراب قرآن
زبان عربی
تعداد جلد ۱۰

اعراب القرآن الکریم و بیانه

«إعرابُ القرآن الکریم و بیانُه»، کتابی است در صرف و نحو و اِعراب قرآن، تألیف مُحی‌الدین درویش (م، ۱۴۰۳ ق)، نحوی و ادیب سوری معاصر. این کتاب شامل یک دوره ترکیب و اعراب تمامی عبارات قرآن کریم، همراه با بیان نکات بلاغی، تفسیری و شأن نزول آیات است.

محتوای کتاب

در مقدمه مختصر کتاب، خلاصه‌ای از اهمیت ترکیب و اعراب قرآن و کوشش علما در این زمینه آمده و تعدادی از مهم‎ترین تألیفات مربوط به آن معرفی شده است و سپس مطالب در ده جلد، سامان یافته است.

محی الدین درویش در این کتاب، فقط به حل مشکلات نحوی اکتفا نکرده، بلکه بحث‎های ادبی و بلاغی و تفسیری را نیز در میان آورده است.

نویسنده به شیوه ترتیبی و تطبیقی و با استناد به منابع اصیل و کهن تفسیری، ادبی، نحوی و تاریخی، ابتدا تعدادی از آیات قرآن را آورده و سپس در درجه اول، بحث لغوی مربوط به آن بخش از آیات را مطرح ساخته و بعد از آن، بخشی تحت عنوان «اعراب» دارد که فقط مسائل نحوی مربوط به همان آیات را حل و فصل می‌کند. سپس بخش دیگری به نام «بلاغت» آورده و در این بخش، وارد بحث‎های زبانی، ‎ادبی و ‎بلاغی می‌شود.

در مواردی که آیه‌ای دارای چندین ترکیب بوده، بخش چهارمی نیز تحت عنوان «فوائد» ترتیب داده است که در آن، وجوه این ترکیبات و بحث‎های تفسیری و اختلاف مفسران و نحویان را مطرح کرده و به شواهد شعری استشهاد می‌کند. در بعضی موارد نیز با عنوان «لمحة تاریخیة»، اسباب نزول و وقایع تاریخی مربوط به نزول آیات را آورده است.

منابع

  • وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابشناسی جهان قرآن کریم، ج۱، ۱۳۸۶.
  • بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷.
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن