قاموس قرآن: إِرَم
«إرَم» عمارت مخصوص و یا شهری با شکوه متعلق به قوم عاد بوده است. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
إرَم در لغت و قرآن
«إرَم» (بر وزن عِنَب) به معنى سنگهايى است كه براى نشان دادن راه در بيابانها روى هم مىچينند؛[۱] و جمع آن آرام است. و «اَرَم» (بر وزن عقل) بمعنی خوردن، پوسیدن و فانی شدن است: «أرم ما علی المائدة: أکلَه، أَرَمَ المالُ: فَنی، أَرَمَ: أی بلی و صار رمیما».
قرآن کریم در این باره می فرماید: «أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ * إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ * الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ»[۲] آیا ندانستی که پروردگارت با قوم عاد، با آن بنای ستوندار که نظیر آن در سر زمینها ساخته نشده بود، چه کرد؟
با تدبّر در این آیه شریفه روشن می شود که «ارم» بدل اشتمال است از «عاد» و عاد چنانکه می دانیم قوم حضرت هود علیه السّلام است. اگر «عاد» ذکر نمی شد معنی آیه تمام بود، ولی معلوم نمی شد این بنا یا شهر متعلق به کدام قوم است. روشن است که «ارم» عمارت مخصوص و یا شهری با شکوه بوده که نظیر آن تا آنروز ساخته نشده بود. و نیز این آیات، از ویران شدن آن در اثر غضب خداوندی، خبر می دهد.
پانویس
- ↑ النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ابن اثیر، "ارم".
- ↑ سوره فجر: ۶-۳.
منابع
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
- تفسير احسن الحديث، سید علیاکبر قرشی، ج۱۲، ص۲۱۰.
مطالب مرتبط
