آیه 64 سوره صافات

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ

مشاهده آیه در سوره


<<63 آیه 64 سوره صافات 65>>
سوره : سوره صافات (37)
جزء : 23
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آن زقوم به حقیقت درختی است که از بن دوزخ برآید.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

It is a tree that rises from the depths of hell.

معانی کلمات آیه

«تَخْرُجُ»: بیرون می‌دمد. می‌روید. «أَصْل»: قعر. ته.

نزول

قتاده گوید: ابوجهل گفت، رفیق شما (محمد) خیال می‌کند که در میان آتش درخت وجود دارد در صورتى که آتش درخت را می‌خورد و می‌سوزاند و به خدا قسم ما نمی‌دانیم زقومى که محمد مى گوید چه چیز است در صورتى که ما زقوم را خرما و کف (یا) کفک آب و شیر مى شناسیم سپس این آیه نازل گردید در حالتى که متعجب بودند که در میان آتش هم ممکن است درختى وجود داشته باشد و مانند این حدیث از سدى نیز نقل شده است[۱] چنان که در آیه 60 سوره اسراء صفحات 502 و 503 و 504 نیز متذکر شده ایم، و در آیه 43 سوره دخان نیز نظیر آن ذکر شده است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


أَ ذلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ «62» إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ «63» إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ «64»

آيا آن (نعمت‌هاى بهشتى) براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقوم؟ همانا ما درخت زقوم را وسيله‌ى شكنجه و درد و رنج ستمگران (كافران) قرار داده‌ايم. همانا اين درخت از عمق دوزخ مى‌رويد.

جلد 8 - صفحه 34

نکته ها

«نزل» به پذيرايى از مهمان، هنگام نزول و ورود گفته مى‌شود.

«زقوم» گياه زهردارى است كه در باديه‌ها مى‌رويد و اگر برگش كنده شود از جاى آن شيره‌اى بيرون مى‌آيد كه به هر جاى بدن برسد ورم مى‌كند. در سوره‌ى دخان آيه‌ى 43 مى‌فرمايد: «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ» زقوم، خوراك گناهكاران است كه مثل فلز گداخته در درون آنان جوشان است، همچون جوشيدن آب داغ.

پیام ها

1- نمونه‌هاى لطف يا قهر الهى را با يكديگر مقايسه كنيم تا بهتر عمل كنيم.

فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ‌، أَ ذلِكَ خَيْرٌ ... أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ‌

2- انسان فطرتاً طالب خير و دنبال بهترين‌هاست. ذلِكَ خَيْرٌ ... أَمْ‌

3- اهل بهشت مهمان خدا هستند. «نُزُلًا»

4- ستمگرانى كه در دنيا دل‌ها را مى‌سوزانند، در قيامت با طعامى سوزان پذيرايى خواهند شد. «فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ»

5- با اراده‌ى الهى، در قعر آتش درخت مى‌رويد. «شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ»

پانویس

  1. پرش به بالا طبرى صاحب جامع البیان.

منابع