منابع و پی نوشتهای ضعیف
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی ضعیف
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

قاسطین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(رده اولویت مقاله)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{متوسط}}
 
{{متوسط}}
اين كلمه - به معناى ستمگران حق ستيز - لقب گروهى از دشمنان [[امام علی]] علیه السلام است كه سركرده آن، معاوية بن ابى سفيان بود.
+
این کلمه - به معناى ستمگران حق ستیز - لقب گروهى از دشمنان [[امام علی]] علیه السلام است که سرکرده آن، [[معاویه|معاویة بن ابى سفیان]] بود. او سال‌ها پیش به حکومت [[شام]] رسیده و سخت بدین حکومت دلبسته بود و از آن رو که امام على علیه السلام حکومت کسى چون او را بر مسلمانان روا نمى‌دانست، به مخالفت با امام علیه السلام برخاست.
  
او سال‌ها پيش به حكومت شام رسيده و سخت بدين حكومت دلبسته بود و از آن رو كه امام على علیه السلام حكومت كسى چون او را بر مسلمانان روا نمى‌دانست، به مخالفت با امام علیه السلام برخاست.
+
معاویه خونخواهى [[عثمان بن عفان|عثمان]] را بهانه کرد و جنگى علیه امام على علیه السلام راه انداخت. این جنگ که به «[[جنگ صفین]]» مشهور است، در [[شوال]] سال ۳۶ ق. آغاز گشت و تا سال ۳۷ ق. ادامه یافت. سرانجام نشانه‌هاى شکست کامل در لشکر معاویه هویدا گشت؛ امّا [[عمرو بن عاص]] نیرنگى زد و لشکر را از شکست رهانید. او [[قرآن|قرآن‌ها]] را بر نیزه کرد و گفت که خدا و قرآن باید میان دو لشکر داورى کنند. عده‌اى از لشکریان امام علیه السلام نیز فریب خوردند و خواهان آتش‌بس شدند.
  
معاويه خونخواهى عثمان را بهانه كرد و جنگى عليه امام على علیه السلام راه انداخت. اين جنگ كه به «جنگ صفين» مشهور است، در [[شوال ]] سال 36 ه. آغاز گشت و تا سال 37 ه. ادامه يافت. سرانجام نشانه‌هاى شكست كامل در لشكر معاويه هويدا گشت؛ امّا عمرو بن عاص نيرنگى زد و لشكر را از شكست رهانيد.
+
امام على علیه السلام بدانان فرمود که این نیرنگ است و سپاه شام پیرو قرآن نیست؛ امّا لشکریان و از جمله [[اشعث بن قیس|اشعث بن قیس کندى]]، نپذیرفتند و امام علیه السلام را مجبور کردند که از نبرد بازایستد و تن به «[[حکمیت]]» دهد. بدین سان، جنگ صفین - که کشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتیجه پایان یافت.<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، ج1، ص 96.</ref>
 
 
او قرآن‌ها را بر نيزه كرد و گفت كه خدا و [[قرآن]] بايد ميان دو لشكر داورى كنند. عده‌اى از لشكريان امام علیه السلام نيز فريب خوردند و خواهان آتش‌بس شدند.
 
 
 
امام على علیه السلام بدانان فرمود كه اين نيرنگ است و سپاه شام پيرو قرآن نيست؛ امّا لشكريان و از جمله اشعث بن قيس كندى، نپذيرفتند و امام علیه السلام را مجبور كردند كه از نبرد بازايستد و تن به «حكميت» دهد. بدين سان، جنگ صفين - كه كشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتيجه پايان يافت.
 
  
 +
عنوان قاسطین برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که خطاب به آن حضرت فرمودند:«ستقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید»<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۰۱</ref> و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با سپاه شام می‌فرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد»<ref>ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷؛ منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸.</ref>
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 
==منابع==
 
==منابع==
جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، ج1، ص 96.
+
*ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
 +
*ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، تحقیق، شیرى، على، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
 +
*جمعی از نویسندگان، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]
 +
*منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، قاهره، المؤسسه العربیه الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق.
  
 +
== پیوندها==
 +
* [[ناکثین]]
 +
* [[مارقین]]
 +
* [[جنگ صفین]]
 +
{{شناختنامه امام علی (ع)}}
 
[[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]]
 
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]]
 +
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= ضعیف
 +
|عنوان بندی مناسب= ضعیف
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= ضعیف
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۴

این کلمه - به معناى ستمگران حق ستیز - لقب گروهى از دشمنان امام علی علیه السلام است که سرکرده آن، معاویة بن ابى سفیان بود. او سال‌ها پیش به حکومت شام رسیده و سخت بدین حکومت دلبسته بود و از آن رو که امام على علیه السلام حکومت کسى چون او را بر مسلمانان روا نمى‌دانست، به مخالفت با امام علیه السلام برخاست.

معاویه خونخواهى عثمان را بهانه کرد و جنگى علیه امام على علیه السلام راه انداخت. این جنگ که به «جنگ صفین» مشهور است، در شوال سال ۳۶ ق. آغاز گشت و تا سال ۳۷ ق. ادامه یافت. سرانجام نشانه‌هاى شکست کامل در لشکر معاویه هویدا گشت؛ امّا عمرو بن عاص نیرنگى زد و لشکر را از شکست رهانید. او قرآن‌ها را بر نیزه کرد و گفت که خدا و قرآن باید میان دو لشکر داورى کنند. عده‌اى از لشکریان امام علیه السلام نیز فریب خوردند و خواهان آتش‌بس شدند.

امام على علیه السلام بدانان فرمود که این نیرنگ است و سپاه شام پیرو قرآن نیست؛ امّا لشکریان و از جمله اشعث بن قیس کندى، نپذیرفتند و امام علیه السلام را مجبور کردند که از نبرد بازایستد و تن به «حکمیت» دهد. بدین سان، جنگ صفین - که کشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتیجه پایان یافت.[۱]

عنوان قاسطین برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که خطاب به آن حضرت فرمودند:«ستقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید»[۲] و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با سپاه شام می‌فرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد»[۳]

پانویس

  1. جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، ج1، ص 96.
  2. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۰۱
  3. ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷؛ منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸.

منابع

  • ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
  • ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، تحقیق، شیرى، على، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه
  • منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، قاهره، المؤسسه العربیه الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق.

پیوندها