آیه کتمان
آیه 159 سوره بقره را «آیه كتمان» نامیدهاند؛[۱] زیرا خداوند در این آیه، كتمانكنندگان آیات الهى و وسایل هدایت را لعنت مىكند:
به گفته بیشتر مفسران صحابه و تابعان، شأن نزول آیه، گروهى از دانشمندان یهود و نصارا مانند كعب بن اشرف، كعب بن اسد، ابن صوریا و زید بن تابوه است كه موضوع نبوت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله را با این كه در تورات و انجیل وارد شده، كتمان مىكردند.[۲] بلخى گويد: آیه شامل تمام كسانى است كه آنچه در تورات و انجيل راجع به نبوت محمد صلى الله علیه وآله نازل شده بود مكتوم نموده بودند. از ابن عباس روايت شده كه جماعتى از انصار از عده اى يهوديان از آنچه كه در تورات درباره محمد آمده بود سؤال كرده بودند و آنها از افشاء حقيقت آن كتمان ورزيدن
گروهى از اصولیان، به این آیه بر حجیت خبر واحد استدلال كرده و حرمت كتمان را ملازم با لزوم پذیرش خبر واحد در صورت عدم كتمان دانستهاند.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص396.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص47.