آیه فطرت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آیه 30 سوره روم را که به فطرت الهى و نوع آفرینش انسانها پرداخته است، «آیه فطرت» نامیدهاند.[۱]
«فطرت» در لغت به معناى شكافتن و آفرينش يك موجود است. گويا خداوند، انسان را به گونهاى آفريده كه به حقّ تمايل دارد و از باطل بيزار است. درست همانند علاقهى مادر به فرزند كه امرى تعليمى نيست، بلكه فطرى و غريزى است.
این آیه خطاب به پیامبر صلى الله علیه وآله مىفرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى دین معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مىكند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسانها را بر آن سرشته و آفریده است. بر اساس تفسیرى، مفاد آیه این است كه احكام دین به ویژه احكام ریشهاى و پایهاى دین، با فطرت انسانى موافق است.[۲]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص395.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج7، ص197.