سبک شناسی شعر فارسی
نسخهٔ تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۵۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«سبک شعر»، یعنی مجموع کلمات و لغات و طرز ترکیب آنها از لحاظ قواعد زبان و مفاد معنی هر کلمه در آن عصر و طرز تخیل و ادای آن تخیلات از لحاظ حالات روحی شاعر که وابسته به تأثیر محیط و طرز معیشت و علوم و زندگی مادی و معنوی هر دوره باشد. آنچه از این کلیات حاصل می شود آب و رنگی خاص به شعر می دهد که آن را «سبک شعر» می نامیم.
عناوین دیگر سبک شعر
قدما گاهی به جای «سبک»، «طرز» و گاه «طریقه» و گاه «شیوه» استعمال می کردند.
اقسام سبک در زبان فارسی
- سبک خراسانی یا ترکستانی
- سبک عراقی
- سبک هندی
- بازگشت ادبی، یا سبکهای جدید که منتهی به سبک جدید دوره مشروطه شده است.
منابع
- سبک ها و مکتب ها در شعر فارسی، دانشنامه رشد، بازیابی: ۱۰ آبان ۱۳۹۲.