آیه نسخ: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '- آيه 106 سوره بقره/2 «آيه نسخ» نام گرفته است:<ref> الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | آیه 106 [[سوره بقره]]/2 «آیه نسخ» نام گرفته است:<ref>الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص19.</ref> | |
− | + | {{قرآن در قاب|«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=106|ترجمه=هیچ آیه ای را منسوخ یا ترک نمی کنیم مگر آنکه بهتر از آن یا همانند آن را می آوریم. آیا نمی دانی که خدا بر هر کاری تواناست}} | |
− | + | خداوند در این آیه اعلام مىدارد: هر حكمى را كه نسخ كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مىآوریم. در شأن نزول این آیه گفتهاند: چون خداوند برخى از [[احكام]] و دستورها را نسخ مىكرد، یهودیان طعنه مىزدند و مىگفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مىكند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مىآورد و خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد. | |
− | + | به نقلى دیگر، یهودیان مىگفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مىكند. اگر سخنان او [[وحى]] مىبود، تناقضى در آنها وجود نمىداشت و این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 36؛ روض الجنان، ج 2، ص 99.</ref> در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفتهاند.<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن حزم، ص 19.</ref> | |
− | + | ==پانویس== | |
+ | <references/> | ||
− | == | + | ==منابع== |
− | + | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص404. | |
− | |||
− | + | {{قرآن}} | |
+ | |||
+ | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
+ | [[رده:آیات سوره بقره]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۰
آیه 106 سوره بقره/2 «آیه نسخ» نام گرفته است:[۱]
خداوند در این آیه اعلام مىدارد: هر حكمى را كه نسخ كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مىآوریم. در شأن نزول این آیه گفتهاند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مىكرد، یهودیان طعنه مىزدند و مىگفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مىكند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مىآورد و خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد.
به نقلى دیگر، یهودیان مىگفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مىكند. اگر سخنان او وحى مىبود، تناقضى در آنها وجود نمىداشت و این آیه نازل شد.[۲] در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفتهاند.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص404.