آیه ایلاء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 226 سوره بقره/ 2 را «آيه ايلاء» گفته اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 226 [[سوره بقره]]/ 2 را «آیه ایلاء» گفته اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 355.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=2|آیه=226}} | |
| − | + | در جاهلیت هنگامى كه مردى از همسر خویش متنفر مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سرباز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهارماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید كفاره بدهد و ده فقیر را اطعام كند. | |
| − | + | اگر پس از این مدت، مراجعه نكرد. بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را [[طلاق]] دهد و اگر سرباز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.<ref> قمى، ج 1، ص 101.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص375. | |
| − | |||
| − | + | {{قرآن}} | |
| + | |||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۸
آیه 226 سوره بقره/ 2 را «آیه ایلاء» گفته اند.[۱]
در جاهلیت هنگامى كه مردى از همسر خویش متنفر مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سرباز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهارماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید كفاره بدهد و ده فقیر را اطعام كند.
اگر پس از این مدت، مراجعه نكرد. بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را طلاق دهد و اگر سرباز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.[۲]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص375.
