آیه استرجاع: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه استرجاع را به آیه استرجاع منتقل کرد)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه استرجاع===
+
به بخشى از آیه 156 [[سوره بقره]] «آیه استرجاع» گویند.<ref> الذریعة، ج 4، ص 324؛ نهج الحق، ص 209.</ref>
 
+
{{قرآن در قاب|سوره=2|آیه=156|ترجمه=کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید. گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او باز می گردیم}}.
به بخشى از آیه 156 [[سوره بقره]]/ 2 «{{متن قرآن|إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون}}». «آیه استرجاع*» گویند.<ref> الذریعة، ج 4، ص 324؛ نهج الحق، ص 209.</ref>
 
  
 
از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون».
 
از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون».
  
در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند:
+
در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: {{متن قرآن|«أُولئكَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولئكَ هُمُ المُهتَدون»}}.
  
«{{متن قرآن|أُولئكَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولئكَ هُمُ المُهتَدون}}».
+
در شأن نزول این آیه آمده است كه [[امام على]] علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر [[شهادت]] حمزه و به نقلى جعفر، جمله {{متن قرآن|«إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»}}(سوره بقره/آیه 156) را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.</ref>
در شأن نزول این آیه آمده است كه [[امام على]] علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر [[شهادت]] حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.</ref>
 
  
 
همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه<ref> الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.</ref> و سنّى<ref> جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.</ref> وارد شده است.
 
همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه<ref> الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.</ref> و سنّى<ref> جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.</ref> وارد شده است.
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
 +
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص 369.
 +
 +
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 369
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 
[[رده:آیات سوره بقره]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۵

به بخشى از آیه 156 سوره بقره «آیه استرجاع» گویند.[۱]

مشاهده آیه در سوره

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ

کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید. گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او باز می گردیم

مشاهده آیه در سوره

.

از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون».

در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: «أُولئكَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولئكَ هُمُ المُهتَدون».

در شأن نزول این آیه آمده است كه امام على علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر شهادت حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»(سوره بقره/آیه 156) را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.[۲]

همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه[۳] و سنّى[۴] وارد شده است.

پانویس

  1. الذریعة، ج 4، ص 324؛ نهج الحق، ص 209.
  2. كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.
  3. الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.
  4. جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص 369.


قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن