قارعه

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

قارعه به معناى شدّت و سختى است و آن از اسماى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، قارعه نامیده شده است.

این صفت برای قیامت در دو سوره قرآن کریم آمده است: سوره الحاقه آیه ۴ و سوره قارعه آیات ۱-۳.