آیه قصر
آیه 101 سوره نساء كه به تشریع نماز «قَصر» هنگام سفر پرداخته، «آیه قَصر» نام گرفته است.[۱] مراد از «قَصر» و كوتاه كردن نماز، دو ركعتى شدن نمازهاى چهار ركعتى است.
از امام على عليه‌السلام روايت شده كه فرمود: گروهى از بنى‌النجار از پيامبر صلی الله علیه وآله سؤال كردند و گفتند: وقتى كه سفر نموديم نماز را چگونه به جاى آوريم؟ سپس اين آیه كه دلالت بر نماز قصر دارد، نازل گرديد. يک سال از اين جريان گذشت و جنگى پيش آمد. پيامبر نماز ظهر را ادا نمود، مشركين گفتند: بهترين وقت براى حمله به لشكر اسلام هنگام نماز گزرادن مسلمين است، زيرا هيچ وقت از گزاردن نماز دست برنمى دارند. سپس آيه «إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا» ميان دو نماز ظهر و نماز عصر نازل گرديد.[۲]
نماز قصر (شکسته)، مخصوص موارد ترس از دشمن نيست؛ ولى چون معمولًا در سفرها، بيم و نگرانى هست، يا اينكه چون قانون نماز قصر، ابتدا در موارد ترس بوده و بعدها نسبت به هر سفر تعميم يافته، در آیه قيد «إِنْ خِفْتُمْ» آمده است. در روايات، مقدار سفرى كه در آن نماز كوتاه و شكسته مى‌شود، مسير يک روز (هشت فرسخ) مشخّص شده است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص395.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص238.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص144.
