مبارک (اسامی و اوصاف قرآن)
نسخهٔ تاریخ ۱۴ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۸ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
یکی از نام‌ها و صفات قرآن «مبارک» است. این صفت در چهار آیه بر قرآن اطلاق شده است: «وَهَـذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ» (سوره انعام/92) و آیه 155 و نیز آیات 50 سوره انبیاء و 29 سوره ص.
«مبارک» به معنای چیزی است که در آن خیر و برکت زیاد باشد و برکت به معنای ثبوت خیر الهی است.
طبرسی برای نامگذاری قرآن به «مبارک» سه علت ذکر کرده است:
- قرآن ممدوح و باعث خوشبختی است و هر کس به آن تمسک جوید، به فوز عظیم رسیده است.
- برکت یعنی ثبوت خیر فراوان و دائم؛ و قرآن را از این رو مبارک خوانده‌اند که قرائت و عمل به آن، خیر است و علم اولین و آخرین در آن هست و باعث آمرزش گناهان می‌شود و حلال و حرام در آن بیان شده است.
- برکت یعنی کثرت و قرآن چون از کتاب‌های آسمانی دیگر، مطالب بیشتری دارد، مبارک نامیده شده است.
فخر رازی می‌نویسد: قرآن ذکر مبارکی است که فرشته‌ای مبارک در شب مبارک بر نبی مبارک برای امت مبارک نازل کره است. همچنین قرآن منبع و سرچشمه انواع خیرات و نیکی‌های ثابت و بی‌شمار الهی است.
منابع
