قاموس قرآن: أَزّ
نسخهٔ تاریخ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۰۵ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
«أَزّ» به معنای تحریک و یا تکان دادن شدید است و از واژههای قرآنی میباشد.
أَزّ در لغت
کلمه «أَزّ»، جنباندن و تحریک شدید معنا شده است؛ أزَّ الشَّيءَ: هزّه و حرَّكه شديدًا. از «مفردات راغب» بدست می آید که قید شدید در تحریک ملحوظ است، گویند: «ازّت القِدر أی اشتدّ غلیانُها». اما صاحب «قاموس المحیط» آنرا مطلق تحریک و غلیان معنی کرده است.
مجدالدین ابن اثیر در «النهایه» می گوید: «کان الذی أزّ عایشة علی الخروج ابن الزبیر، ای حرّکها و حملها علی الخروج» یعنی عبدالله بن زبیر بود که عایشه را بر خروج به جنگ جمل تحریک کرد. و در قرآن آمده است: «أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا»؛[۱] یعنی ما شیاطین را برای کافران فرستادیم، آنها را بشدّت تحریک می کنند و بر اعمال خلاف وا می دارند.
أزّ در آیات قرآن
أَزًّا:
- «أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا».[۲]
تَؤُزُّهُمْ:
- «أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا».[۳]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
