به آیه 31 سوره نور كه نکاتی را درباره نحوه پوشش زنان و رفتار آنان مطرح مى‌كند، «آیه حجاب» مى‌گویند.[۱] در این آیه، خطاب به پیامبر صلى الله علیه وآله آمده است: به زنان باایمان بگو دیدگان خود را از نامحرمان فروبندند و پاكدامنى ورزند و زیورهایشان را جز آنچه آشكار است، آشكار نكنند و روسرى خود را بر گریبان خویش اندازند... و پاهاى خود را به گونه‌اى به زمین نكوبند تا آنچه از زینتشان نهفته مى‌دارند، آشكار گردد:
«وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُوْلِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»
و به زنان با ایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند، و زینت خود را [مانند لباس های زیبا، گوشواره و گردن بند] مگر مقداری که [طبیعتاً مانند انگشتر و حنا و سرمه، بر دست و صورت] پیداست [در برابر کسی] آشکار نکنند، و [برای پوشاندن گردن و سینه] مقنعه های خود را به روی گریبان هایشان بیندازند، و زینت خود را آشکار نکنند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدران شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان [هم کیش خود] شان، یا بردگان زر خریدشان، یا خدمتکارانشان از مردانی که ساده لوح و کم عقل اند و نیاز شهوانی حس نمی کنند، یا کودکانی که [به سنّ تمیز دادن خوب و بد نسبت به امیال جنسی] نرسیده اند. و زنان نباید پاهایشان را [هنگام راه رفتن آن گونه] به زمین بزنند تا آنچه از زینت هایشان پنهان می دارند [به وسیله نامحرمان] شناخته شود. و [شما] ای مؤمنان! همگی به سوی خدا بازگردید تا رستگار شوید.
گفته شده: پیش از نزول این آیه، زنان روسرى‌ها را به پشت مى‌انداختند و سینه آن‌ها آشكار بود.[۲]
جابر بن عبدالله بنا به نقل مقاتل چنین گوید: اسماء بنت مرثد داراى نخلستانى بود. روزى زنان مدینه نزد وى رفته بودند، در حالتى که لباسى که روى لباس‌ها مى پوشند و به آن ازار مى گفتند، در تن نداشتند و از این روى زینت پاى آن‌ها یعنى خلخال و نیز گردن و برآمدگى سینه (پستان) آن‌ها کاملاً نمایان شده بود. اسماء به سخن آمد و گفت: این چه حرکت زشتى است که مرتکب شده و با این وضع در باغ من آمده اید. خبر به رسول خدا صلى الله علیه وآله رسید و سپس این آیه نازل گردید.[۳]
و درباره این قسمت از آیه «وَلایضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ» گویند: زنان در هنگام راه رفتن در میان بازار خلخال که بپا داشتند، پاهاى خود را به یکدیگر می‌زدند و خلخال مزبور به صدا درمی‌آمد و به این وسیله جلب توجه مردم را به خود می‌نمودند. با نزول این آیه از این حرکت که موجب تهییج شهوت مردان می‌گردید، منع گردیدند.[۴]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 17، ص 19.
- ↑ مجمع البیان، ج7، ص217.
- ↑ تفسیر ابن ابى حاتم.
- ↑ تفسیر طبرى، تفسیر جامع البیان طبری؛ تفسیر کشف الاسرار.
منابع
