آیه زکات
نسخهٔ تاریخ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۴ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
آیه ۶۰ سوره توبه «آیه زکات» نامیده شده است. در این آیه موارد مصرف زکات بیان شده که عبارتند از: فقیران، مسکینان، متولیان گردآورى زکات، مؤلّفةُ قُلُوبِهِم[۱]، آزاد ساختن بردگان، اداى دین وامداران، مصرف در راه خدا و کمک به در راه ماندگان.[۲] برخى این آیه را «آیه صدقه»[۳] یا «آیه صدقات»[۴] نیز نامیدهاند.
ابوسعید خدری در شأن نزول آیه مذکور مىگوید: این آیه و آیات قبل و بعد آن، درباره کسانى نازل شده که به پیامبر صلى الله علیه و آله در تقسیم غنایم اعتراض مىکردند و مىگفتند: با ما به عدالت رفتار کن. پیامبر فرمود: واى بر شما! اگر من به عدالت رفتار نکنم، چه کسى به عدالت رفتار مىکند.[۵]
«آیه زکات» گاهی به آیه ۱۰۳ سوره توبه گفته می شود که واجب بودن پرداخت زکات را بیان می کند:
پانویس
- ↑ علامه طباطبائی می گوید مقصود از" مؤلفة قلوبهم" کسانى هستند که با دادن سهمى از زکات به ایشان، دلهایشان متمایل مىشود که به اسلام درآیند، و یا مسلمانان را در دفع دشمن کمک کنند، و یا در برآوردن پارهاى از حوائج دینى کمک کنند.(المیزان فی تفسیر القرآن، ج۹، ص۳۱۱)
- ↑ الاتقان، ج۲، ص۴۷؛ التمهید، ج۲، ص۳۵۱.
- ↑ احکام القرآن، ابنالعربى، ج ۱، ص ۲۳۸.
- ↑ قرطبى، ج۲، ص۱۶۲؛ ابنکثیر، ج۱، ص۲۱۴.
- ↑ اسباب النزول، واحدى، ص۲۰۵؛ روض الجنان، ج۹، ص۲۷۱.
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱، ص۳۸۵.
- علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه اعلمی، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق.