آیه مودت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مزد رسالت، «مودت قربى» است. این موضوع در آیه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همین رو آن را «آیه مودت»[۱] یا «آیه قربى»[۲] گفتهاند:
روایات و مفسران شیعه، مقصود از «قربى» را خویشاوندان و نزدیكان پیامبر صلى الله علیه و آله دانستهاند.[۳] به گفته طبرى، در بسیارى از روایات اهل سنت «قربى» به نزدیكان پیغمبر تفسیر شده است و او خود نیز همین نظر را برمىگزیند و برخى از این روایات را نقل مىكند.[۴] سیوطى نیز روایاتى را در این زمینه آورده است.[۵]
پانویس
- پرش به بالا ↑ تتمة المراجعات، ص87؛ فضائل الخمسه، ج1، ص306.
- پرش به بالا ↑ تتمة المراجعات، ص70.
- پرش به بالا ↑ نورالثقلین، ج4، ص572.
- پرش به بالا ↑ جامع البیان، مج 13، ج 25، ص 31.
- پرش به بالا ↑ الدرّالمنثور، ج 7، ص 348.
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص402-403.