آیه 124 انعام
نسخهٔ تاریخ ۵ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۲۲ توسط History of islam (بحث | مشارکتها) (History of islam صفحهٔ آیه ۱۲۴ انعام را به آیه 124 انعام که تغییرمسیر بود منتقل کرد)
متن آيه
ترجمه آیه
و چون آيتى برايشان بيايد مىگويند هرگز ايمان نمىآوريم تا اين كه نظير آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما نيز داده شود. خدا بهتر مى داند رسالتش را كجا قرار دهد بزودى كسانى را كه مرتكب گناه شدند بسزاى آن كه نيرنگ مىكردند در پيشگاه خدا خوارى و شكنجهاى سخت خواهد رسيد.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
این آیه درباره ولید بن مغیرة آمده كه گفته بود، قسم به خداوند اگر نبوت حق باشد من از محمد بالاترم زیرا سن من از او زیادتر و مال من از او بیشتر است و نیز گویند: درباره ابوجهل بن هشام نازل شده كه گفته بود. بنو عبدمناف در شرافت مزاحم ما شده اند و ما به محمد ایمان نمىآوریم و از او متابعت و پیروى نمىكنیم تا این كه وحى كه بر او نازل میشود به ما هم نازل شود.[۳]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 351.
- ↑ تفسیر مجمع البیان.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.