آیه بشارت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۳: | سطر ۳: | ||
آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند: | آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند: | ||
− | {{ | + | {{قرآن در قاب|«وَ بَشّرِ المُخبِتِين. الّذينَ إِذَا ذُكِرَاللّهُ وجِلَت قُلوبُهُم والصبِرينَ عَلى مَا أَصابَهُم والمُقِيمِى الصَّلوةِ و مِمّا رَزَقنهُم ينفِقونَ...»|سوره=22|آیه=34|ترجمه=و تواضع کنندگان را بشارت ده.آنان که چون نام خدا برده شود در دل بترسند و بدان هنگام که به آنها مصیبتی رسد شکیبایانند و نماز می گزارند و از آنچه روزیشان داده ایم انفاق می کنند}} |
بعضى دومین آیه [[سوره یونس]]/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.<ref> نهج الحق، ص 203.</ref> | بعضى دومین آیه [[سوره یونس]]/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.<ref> نهج الحق، ص 203.</ref> | ||
− | {{ | + | {{قرآن در قاب|«و بَشّرِ الَّذينَ ءَامَنوا أنَّ لَهُم قَدَم صِدقٍ عِندَ رَبّهِم...»|سوره=10|آیه=2|ترجمه=و مؤمنان را بشارت ده که در نزد پروردگارشان پایگاهی رفیع دارند}} |
بر اساس روایاتى، [[امام على]] علیهالسلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده<ref> شواهد التنزیل، ج 1، ص 519.</ref> و آیه دوم نیز بر ولایت على علیهالسلام تطبیق شده است.<ref> نهج الحق، ص 203.</ref> | بر اساس روایاتى، [[امام على]] علیهالسلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده<ref> شواهد التنزیل، ج 1، ص 519.</ref> و آیه دوم نیز بر ولایت على علیهالسلام تطبیق شده است.<ref> نهج الحق، ص 203.</ref> |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۰۵
برخى بخش پایانى آیه 34 سوره حج/ 22 را كه به فروتنان پاك دل بشارت مى دهد، «آیه بشارت» نامیده اند.[۱]«وَ بَشّرِ المُخبِتِين...»
آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند:
بعضى دومین آیه سوره یونس/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.[۲]
بر اساس روایاتى، امام على علیهالسلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده[۳] و آیه دوم نیز بر ولایت على علیهالسلام تطبیق شده است.[۴]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص376-375.