استعاذه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{متوسط}} |
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | {{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۰
استعاذه:
گفتن «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و مانند آن.
مراد از استعاذه در این مقام، استعاذه لفظى است نه معنوى و آن عبارت است از گفتن «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و مانند آن كه بیانگر التجاء و پناه بردن انسان به خداى تعالى از شیاطین است[۱] و از آن در باب‌هاى طهارت، صلات، حج و نكاح به مناسبت سخن رفته است.
حكم:
استعاذه در هر حال و در همه امور مستحب است[۲]، لیكن در مواردى خاص، تأكید و به آن امر شده است:
- در آغاز تلاوت قرآن.[۳] در روایات، كیفیت استعاذه در این مورد مختلف ذكر شده است. از جمله: «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و «أعوذ باللّه السّمیع العلیم من الشّیطان الرّجیم». صورت نخست به مشهور نسبت داده شده؛ گرچه صورت‌هاى دیگر نیز جایز است.[۴]
- در ركعت اول نماز، پیش از قرائت به قول مشهور.[۵] چگونگى استعاذه در این مورد، همانند مورد پیشین است. قول مشهور، استحباب آهسته گفتن استعاذه در همه نمازها است.[۶]
- استعاذه از عذاب هنگام خواندن یا شنیدن آیات عذاب.[۷]
- پیش از آمیزش.[۸]
- استعاذه از آتش جهنم در گرمابه.[۹]
- هنگام ورود به مستراح.[۱۰]
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد1، ص433.
