آیه 4 مائده: تفاوت بین نسخه‌ها
(←پیوندها) |
|||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
==نزول== | ==نزول== | ||
| − | + | ===محل نزول=== | |
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref> | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref> | ||
| − | + | === شان نزول اول === | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» گوید: سلمى، مادر رافع از ابورافع نقل نمايد كه [[جبرئيل]] نزد [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله آمد و اجازه خواست. پيامبر به وى اجازه داد، سپس گفت: يا رسول الله ما وارد خانه اى كه در آن سگ باشد، نمى شويم. ابورافع گويد: پس از آن واقعه پيامبر به من دستور داد كه تمام سگ‌هاى [[مدينه]] را از بين ببرم من نيز اين كار را كردم و همه سگ‌هاى مدينه را كشتم تا به در خانه زنى رسيدم كه سگى داشت، او را رها كرديم. سپس نزد پيامبر آمدم و قضيه را خبر دادم به من دستور داد كه سگ آن زن را هم بكشم پس از آن مردم نزد پيامبر آمدند، گفتند: يا رسول الله در اين صورت چه چيزى براى ما حلال است بعد از چندى سكوت اين آيه نازل شد. چنان كه عكرمة و محمد بن كعب القرظى روايت كرده اند. | + | «[[شیخ طوسی]]» در تفسیر تبیان گوید: سلمى، مادر رافع از ابورافع نقل نمايد كه [[جبرئيل]] نزد [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله آمد و اجازه خواست. پيامبر به وى اجازه داد، سپس گفت: يا رسول الله ما وارد خانه اى كه در آن سگ باشد، نمى شويم. ابورافع گويد: پس از آن واقعه پيامبر به من دستور داد كه تمام سگ‌هاى [[مدينه]] را از بين ببرم من نيز اين كار را كردم و همه سگ‌هاى مدينه را كشتم تا به در خانه زنى رسيدم كه سگى داشت، او را رها كرديم. سپس نزد پيامبر آمدم و قضيه را خبر دادم به من دستور داد كه سگ آن زن را هم بكشم پس از آن مردم نزد پيامبر آمدند، گفتند: يا رسول الله در اين صورت چه چيزى براى ما حلال است بعد از چندى سكوت اين آيه نازل شد. چنان كه عكرمة و محمد بن كعب القرظى روايت كرده اند. طبرانى و حاكم و بيهقى و ديگران نيز موضوع ابورافع را نقل و روايت كرده اند.<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 272.</ref> |
| + | |||
| + | ===شان نزول دوم=== | ||
| + | طبرى صاحب جامع البيان از طريق شعبى روايت نموده كه عدى بن حاتم الطائى گفت: مردى نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله آمد و از او درباره صيدى كه سگ شكارى بياورد، پرسيد: پيامبر نمى دانست كه در جواب چه بگويد تا اين كه اين آيه نازل گرديد. | ||
| + | |||
| + | صاحب مجمع البيان گويد: بعد از نزول اين آيه [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله دستور فرمود: سگانى كه به حال مردم نافع است از بين نبرند ولى سگانى كه نفعى از آن‌ها عائد مردم نيست از بين ببرند.<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 272.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۰۹
محتویات
متن آيه
ترجمه آیه
از تو مى پرسند چه چيزى براى آنان حلال شده است. بگو: چيزهاى پاكيزه براى شما حلال گرديده و نيز صيد حيوانات شكارگر كه شما به عنوان مربيان سگ هاى شكارى از آنچه خدايتان آموخته به آن ها تعليم داده ايد براى شما حلال شده است پس از آنچه آن ها براى شما گرفته و نگاه داشته اند بخوريد و نام خدا را بر آن ببريد و پرواى خدا بداريد كه خدا زودشمار است.
نزول
محل نزول
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شان نزول اول
«شیخ طوسی» در تفسیر تبیان گوید: سلمى، مادر رافع از ابورافع نقل نمايد كه جبرئيل نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و اجازه خواست. پيامبر به وى اجازه داد، سپس گفت: يا رسول الله ما وارد خانه اى كه در آن سگ باشد، نمى شويم. ابورافع گويد: پس از آن واقعه پيامبر به من دستور داد كه تمام سگ‌هاى مدينه را از بين ببرم من نيز اين كار را كردم و همه سگ‌هاى مدينه را كشتم تا به در خانه زنى رسيدم كه سگى داشت، او را رها كرديم. سپس نزد پيامبر آمدم و قضيه را خبر دادم به من دستور داد كه سگ آن زن را هم بكشم پس از آن مردم نزد پيامبر آمدند، گفتند: يا رسول الله در اين صورت چه چيزى براى ما حلال است بعد از چندى سكوت اين آيه نازل شد. چنان كه عكرمة و محمد بن كعب القرظى روايت كرده اند. طبرانى و حاكم و بيهقى و ديگران نيز موضوع ابورافع را نقل و روايت كرده اند.[۲]
شان نزول دوم
طبرى صاحب جامع البيان از طريق شعبى روايت نموده كه عدى بن حاتم الطائى گفت: مردى نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و از او درباره صيدى كه سگ شكارى بياورد، پرسيد: پيامبر نمى دانست كه در جواب چه بگويد تا اين كه اين آيه نازل گرديد.
صاحب مجمع البيان گويد: بعد از نزول اين آيه رسول خدا صلی الله علیه و آله دستور فرمود: سگانى كه به حال مردم نافع است از بين نبرند ولى سگانى كه نفعى از آن‌ها عائد مردم نيست از بين ببرند.[۳]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 272.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 272.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پیوندها
