آیه 37 توبه: تفاوت بین نسخهها
(←متن آیه) |
(←پیوندها) |
||
سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
* [[سوره توبه]] | * [[سوره توبه]] | ||
* [[سوره توبه/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره توبه/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره توبه]] | [[رده:آیات سوره توبه]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۲۴
متن آیه
ترجمه
به تاخیر افکندن ماههای حرام، افزونی در کفر است و موجب گمراهی کافران، آنان یک سال آن ماه را حلال می شمردند و یک سال حرام تا با آن شمار که خدا حرام کرده است توافق یابند پس آنچه را که خدا حرام کرده حلال می شمارند. کردار ناپسندشان در نظرشان آراسته گردیده و خدا کافران را هدایت نمی کند.
نزول
ابومالک گوید: کفار سال را سیزده ماه به حساب مى آوردند و ماه محرم را صفر قرار میدادند و آن را که از ماههاى حرام بوده، حلال نموده و کارهائى که نمى باید در ماههاى حرام انجام بدهند، میدادند سپس خداوند این آیه را نازل فرمود.[۱]
سبب نزول این آیه چنین بود که مردى از طائفه کنانه که در موسم شرکت کرده بود، مى گفت: من خون عده اى از طائفه مورد نظر خود را در ماه حرام، حلال مى گردانم و حرمت آن را به تأخیر انداخته و در ماه صفر آن را حرام خواهم شمرد و در سال دیگر حرمت ماه صفر را تبدیل نموده و در ماه محرم حرام مى گردانم و صفر را حلال خواهم شمرد سپس این آیة نازل گردید.[۲]
شیخ بزرگوار موضوع تبدیل و تأخیر ماههاى حرام را بدون ذکر شأن و نزول در تفسیر خود ذکر نموده و چنین افزوده که کفار یک سال، صفر را از محرم جلوتر محسوب میداشتند و در یک سال آن را به عقب مى انداختند.
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 411.