قاموس قرآن: أَثْل: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«أَثْل»''' بمعنی درخت گَز است. این کلمه یک بار در [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|«فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ»}}. ([[سوره سبا|سوره سباء]]، ۱۶) | |
==أَثْل در لغت== | ==أَثْل در لغت== | ||
| − | در «برهان قاطع» ذیل | + | در فرهنگ فارسی «برهان قاطع» ذیل «أَثْل» می نویسد: نوعی از درخت گَز را گویند و در ذیل گز گوید: گز درختی است که بیشتر در کنارههای آب و رودخانه روید و آنرا به عربی طرفاء گویند. |
| − | در کتب لغت عرب گفتهاند | + | در کتب لغت عرب نیز گفتهاند «أَثْل» درخت طرفاء و یا نوعی از آن است. در «[[مجمع البحرین (کتاب)|مجمع البحرین]]» آمده است: «انّ منبر النبیّ کانَ من أَثلِ الغابة»؛ منبر [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] صلّی اللّٰه علیه وآله از درخت گز بیشه بود. در «[[النهایه فی غریب الحدیث و الاثر (کتاب)|النهایه]]» گفته: آن (بیشه) غیضهای بود در ۹ میلی [[مدینه|مدینه]]؛ و «غیضه» محلی است که آبش فرو رفته و در آن درخت روئیده باشد (بیشه). |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *[[قاموس قرآن قرشی (کتاب)|قاموس قرآن]]، | + | *[[قاموس قرآن قرشی (کتاب)|قاموس قرآن]]، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷. |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۲۹
«أَثْل» بمعنی درخت گَز است. این کلمه یک بار در قرآن کریم آمده است: «فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ». (سوره سباء، ۱۶)
أَثْل در لغت
در فرهنگ فارسی «برهان قاطع» ذیل «أَثْل» می نویسد: نوعی از درخت گَز را گویند و در ذیل گز گوید: گز درختی است که بیشتر در کنارههای آب و رودخانه روید و آنرا به عربی طرفاء گویند.
در کتب لغت عرب نیز گفتهاند «أَثْل» درخت طرفاء و یا نوعی از آن است. در «مجمع البحرین» آمده است: «انّ منبر النبیّ کانَ من أَثلِ الغابة»؛ منبر رسول خدا صلّی اللّٰه علیه وآله از درخت گز بیشه بود. در «النهایه» گفته: آن (بیشه) غیضهای بود در ۹ میلی مدینه؛ و «غیضه» محلی است که آبش فرو رفته و در آن درخت روئیده باشد (بیشه).
منابع
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
