آیه قنطار: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | برخی آیه 20 [[سوره نساء]] را «آیه قِنطار» نامیده‌اند.<ref> كتاب البیع، ج 1، ص 119.</ref> و «قنطار» به معناى مال فراوان است.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 297.</ref> | |
| − | {{قرآن در قاب|سوره=4|آیه=20|ترجمه=اگر خواستید | + | {{قرآن در قاب|سوره=4|آیه=20|ترجمه=و اگر خواستید همسری دیگر به جای همسر پیشین جایگزین کنید و به همسر پیشین مال فراوانی [به عنوان مهریه] پرداخته اید، چیزی از آن را پس مگیرید. آیا آن را با تکیه به تهمت و گناهی آشکار پس می‌گیرید؟!}} |
| − | + | این [[آیه]] یكى از رسوم [[جاهلیت]] را تخطئه مى‌كند؛ زیرا در جاهلیت رسم بر این بود كه هرگاه شوهرى از همسرش كدورتى داشت و مى‌خواست او را [[طلاق]] دهد، بر او سخت مى‌گرفت و او را به اعمال منافى [[عفت]] متهم مى‌كرد تا زن حاضر شود [[مهریه]] خویش را كه پیش‌تر دریافت كرده بود، بازگرداند و شوهر همین مال را مهر همسر دوم خود قرار مى‌داد. آیه، این كار را به شدت نكوهیده است<ref> همان.</ref> و مى‌فرماید: اگر خواستید همسرى دیگر به جاى همسر خود ستانید و به یكى از آنان مال فراوان داده‌اید، چیزى از آن را پس نگیرید. آیا مى‌خواهید آن را به بهتان و گناهى آشكار بگیرید؟ | |
| − | + | در آیه بعد كه بیست و یكمین آیه همین [[سوره]] است و «آیه افضاء» نام گرفته،<ref> كتاب البیع، ج 1، ص 119.</ref> مى‌فرماید: چگونه آن مال را مى‌گیرید و حقوق همسرانتان را پاى‌مال مى‌كنید؛ در حالى كه شما و همسرانتان مدت‌ها در خلوت و تنهایى با یكدیگر نزدیكى كرده و مباشرت داشته‌اید و آنان هنگام عقد از شما پیمانى محكم گرفته‌اند: | |
| − | + | {{متن قرآن|«وَ كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَى بَعْضُكُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا»}}؛ و چگونه آن را پس می گیرید در حالی که [با آمیزش جسمی، تماس روحی و معاشرت] به یکدیگر رسیده اید، و آنان از شما [به وسیله قرارداد ازدواج] پیمانی محکم گرفته اند. | |
| − | |||
| − | {{قرآن | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص396. |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۴
برخی آیه 20 سوره نساء را «آیه قِنطار» نامیده‌اند.[۱] و «قنطار» به معناى مال فراوان است.[۲]
این آیه یكى از رسوم جاهلیت را تخطئه مى‌كند؛ زیرا در جاهلیت رسم بر این بود كه هرگاه شوهرى از همسرش كدورتى داشت و مى‌خواست او را طلاق دهد، بر او سخت مى‌گرفت و او را به اعمال منافى عفت متهم مى‌كرد تا زن حاضر شود مهریه خویش را كه پیش‌تر دریافت كرده بود، بازگرداند و شوهر همین مال را مهر همسر دوم خود قرار مى‌داد. آیه، این كار را به شدت نكوهیده است[۳] و مى‌فرماید: اگر خواستید همسرى دیگر به جاى همسر خود ستانید و به یكى از آنان مال فراوان داده‌اید، چیزى از آن را پس نگیرید. آیا مى‌خواهید آن را به بهتان و گناهى آشكار بگیرید؟
در آیه بعد كه بیست و یكمین آیه همین سوره است و «آیه افضاء» نام گرفته،[۴] مى‌فرماید: چگونه آن مال را مى‌گیرید و حقوق همسرانتان را پاى‌مال مى‌كنید؛ در حالى كه شما و همسرانتان مدت‌ها در خلوت و تنهایى با یكدیگر نزدیكى كرده و مباشرت داشته‌اید و آنان هنگام عقد از شما پیمانى محكم گرفته‌اند:
«وَ كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَى بَعْضُكُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا»؛ و چگونه آن را پس می گیرید در حالی که [با آمیزش جسمی، تماس روحی و معاشرت] به یکدیگر رسیده اید، و آنان از شما [به وسیله قرارداد ازدواج] پیمانی محکم گرفته اند.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص396.
