سوره يونس: تفاوت بین نسخهها
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
+ | ==نزول== | ||
بيشتر مفسران گفتهاند كه اين سوره در [[مكه]] نازل شده ولى ابن عباس و قتاده معتقدند: سه آيه آن يعنى از آيه {{متن قرآن|«فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ...»}} تا سه آيه در [[مدينه]] و مابقى در مكه نازل گرديد و ابن مبارك گويد: جز آيه {{متن قرآن|«وَ مِنْهُمْ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ...»}} كه در شأن يهود نازل شد مابقى آن مكى است.<ref>فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج11، ص25.</ref> | بيشتر مفسران گفتهاند كه اين سوره در [[مكه]] نازل شده ولى ابن عباس و قتاده معتقدند: سه آيه آن يعنى از آيه {{متن قرآن|«فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ...»}} تا سه آيه در [[مدينه]] و مابقى در مكه نازل گرديد و ابن مبارك گويد: جز آيه {{متن قرآن|«وَ مِنْهُمْ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ...»}} كه در شأن يهود نازل شد مابقى آن مكى است.<ref>فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج11، ص25.</ref> | ||
نسخهٔ ۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۱
محتویات
نزول
بيشتر مفسران گفتهاند كه اين سوره در مكه نازل شده ولى ابن عباس و قتاده معتقدند: سه آيه آن يعنى از آيه «فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ...» تا سه آيه در مدينه و مابقى در مكه نازل گرديد و ابن مبارك گويد: جز آيه «وَ مِنْهُمْ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ...» كه در شأن يهود نازل شد مابقى آن مكى است.[۱]
فضيلت سوره
ابى بن كعب از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه حضرت فرمودند: هر كس اين سوره را بخواند ده حسنه خدا بدو عطا مي كند بشماره هر كس كه يونس پيغمبر را تصديق كرده و يا تكذيب نموده و بشماره هر كس كه همراه فرعون غرق شده است.
و از امام صادق علیه السلام روايت شده كه فرمود: هر كه سوره يونس را در هر دو ماه يا سه ماه (يك بار) بخواند ترس آن كه وى از جاهلان باشد براى او نيست و در روز قيامت از مقربان خواهد بود.[۲]
هدف سوره
علامه طباطبائی ره در مورد هدف این سوره می گوید: غرض اين سوره که سوره براى بيان آن نازل شده، تاكيد مسئله توحيد است از راه بشارت و انذار. گويا اين سوره بعد از آنكه مشركين، مساله وحى را انكار كردند و قرآن را سحر خواندند نازل شده، و خدا در این سوره ادعاى آنان را به اين بيان رد كرده كه: قرآن كتابى است آسمانى و نازل شده به علم خداى تعالى، و آنچه از معارف توحيد كه در آن است از قبيل وحدانيت خداى تعالى و علم و قدرت او، و اينكه خلقت منتهى به او است، و سنتهاى عجيبى كه در خلقت عالم دارد، و اينكه خلق همگى با اعمالشان به سوى او بر مىگردند، و در برابر آنچه كردهاند از خیر و شر جزاء داده مىشوند، امورى است كه آيات آسمان و زمين بر آن دلالت دارد، و عقل سالم نيز به سوى آن راهنمايى مىكند. پس، همه اينها معانى و معارفى است حق، و معلوم است كه كلامى كه بر چنين معارفى دلالت مىكند كلام حكيم است، و سحر فریبندهی باطل نمىتواند حاكى از چنين معارفى باشد.
دليل بر آنچه گفتيم اين است كه خداى تعالى سوره مورد بحث را با گفتار در باره تكذيب دشمنان نسبت به قرآن كريم آغاز نموده و فرموده:" أَ كانَ لِلنَّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَيْنا ... قالَ الْكافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبِينٌ" و با لحنى چون:" وَ اتَّبِعْ ما يُوحى إِلَيْكَ" ختم فرموده است، و آن آغاز و اين انجام را در خلال آيات آن نيز چند بار تذكر داده، يك جا فرموده:" وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا" و جاى ديگر فرموده:" وَ ما كانَ هذَا الْقُرْآنُ أَنْ يُفْتَرى مِنْ دُونِ اللَّهِ ..."، و جاى ديگر فرموده:" يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ ..."، و نيز فرموده:" فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ ...".
پس همين كه مىبينيم اين مطلب، يعنى سخن از حقانيت قرآن در چند جاى سوره تكرار شد و در اول و آخر آن آمده، بايد بفهميم كه زمينه و اساس آيات اين سوره همان پاسخگويى و رد انكار كفارى است كه وحى بودن قرآن را انكار مىكردند، و به همين جهت است كه باز مىبينيم تهديدهايى كه در اين سوره آمده- كه قسمت عمده سوره است- در باره مكذبين آيات خدا از اين امت است، اينها هستند كه تهديدشان كرده است به قضاء بين آنان، و بين پيامبرشان (صلوات اللَّه عليه) و فرموده: اين قضاء، سنتى است كه خداى تعالى در بين هر امتى با پيغمبرش جارى كرده. و نيز مىبينيم كه سوره مورد بحث را با تعقيب همين جريان ختم نموده، بطورى كه گويى بيان حقيقت نامبرده از مختصات اين سوره است.
بنا بر اين جا دارد كه ما سوره يونس را به سوره انذار و قضاء عدل بين رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) و بين امتش معرفى كنيم، و اتفاقا سوره با همين قضاء ختم شده، آنجا كه خطاب به رسول گرامى خود فرموده:" وَ اصْبِرْ حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ".[۳]