آیه استواء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آیه 5 [[سوره طه]]/ 20 را «آیه استواء» نامیده اند.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج 18، ص 474؛ فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامى، ج 2، ص 277.</ref> | آیه 5 [[سوره طه]]/ 20 را «آیه استواء» نامیده اند.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج 18، ص 474؛ فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامى، ج 2، ص 277.</ref> | ||
| − | {{قرآن در قاب|«الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى»|سوره=20|آیه=5}} | + | {{قرآن در قاب|«الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى»|ترجمه=خدای رحمان بر عرش استیلا دارد|سوره=20|آیه=5}} |
مفسران در معناى استواى خداوند و عرش به تفصیل سخن گفته اند؛ ولى بسیارى از آنان این آیه را كنایه از تسلط پروردگار و احاطه كامل او به جهان آفرینش دانسته اند.<ref> روض الجنان، ج 13، ص 136؛ مجمع البیان، ج 7، ص 5.</ref> | مفسران در معناى استواى خداوند و عرش به تفصیل سخن گفته اند؛ ولى بسیارى از آنان این آیه را كنایه از تسلط پروردگار و احاطه كامل او به جهان آفرینش دانسته اند.<ref> روض الجنان، ج 13، ص 136؛ مجمع البیان، ج 7، ص 5.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۴۵
آیه 5 سوره طه/ 20 را «آیه استواء» نامیده اند.[۱]
مفسران در معناى استواى خداوند و عرش به تفصیل سخن گفته اند؛ ولى بسیارى از آنان این آیه را كنایه از تسلط پروردگار و احاطه كامل او به جهان آفرینش دانسته اند.[۲]
این آیه را از آیات متشابه قرآن نیز برشمرده اند.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص370.
