ذاکر

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«ذاکر»، اسم فاعل از (ذکر) صفت فعل الهى به معناى تقدیس کردن و بزرگ داشتن و یادآورى است. و در مورد خداوند سبحان به معناى یادآوردن بنده با اعطاى نعمت است. فعل آن یک بار در قرآن به خداوند نسبت داده شده است: «فَاذْکرُونی‌ أَذْکرْکم...». (سوره بقره، ۱۵۲)

و در حدیث است که «فاذکرونى اذکرکم بنعمتى» و نیز «فاذکرونى اذکرکم بمغفرتى».

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد ۱۴، صفحه ۲۳۵.

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن	(اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن	آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن	تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی	تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
	دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن	تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن