سواع: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
(افزودن الگوی قرآن) |
||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
*[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۶، صفحه۳۴۸. | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۶، صفحه۳۴۸. | ||
*سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]. | *سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]. | ||
| − | + | {{قرآن}} | |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
[[رده:دوران جاهلیت]] | [[رده:دوران جاهلیت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۴۵
سُواع از واژه های قرآنی، نام یکى از بتهاى بسیار قدیمى که به صورت زنى بود و قوم نوح، آن را مى پرستیدند. این بت در جاهلیت، معبود عرب و بت قبیله هذیل بود؛ و با آمدن اسلام به مزبله تاریخ سپرده شد.[۱]
واژه «سواع» تنها یک بار در قرآن کریم آمده است؛ وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یغُوثَ وَیعُوقَ وَنَسْرًا (سوره نوح، ۲۳) و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید؛ وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نَسر را ترک مکنید.
در سال هشتم هجرت، پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله، عمرو بن عاص را جهت سرنگون ساختن بت سُواع که از آنِ قبیله هذیل بود، فرستاد. عمرو گوید: چون به کنار بت رسیدم، خادمش گفت: میخواهى چه کنى؟ گفتم: میخواهم به امر پیغمبر صلی الله علیه و آله سرنگونش کنم. وى گفت: نتوانى چنین کنى. گفتم: چرا؟ گفت: آن خودت را مانع شود. گفتم: مگر او شعور دارد؟ و بالاخره آن را شکستم و به یاران گفتم خانه اش را نیز خراب کردند و سپس به خادم گفتم: چطور شد که آن مانع نشد؟! گفت: وى به خدا ایمان آورده است.[۲]
پانویس
- پرش به بالا ↑ اعلام القرآن، شبسترى، ص۴۷۶-۴۷۷.
- پرش به بالا ↑ بحارالانوار، ۲۱/۱۴۵.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد۱۶، صفحه۳۴۸.
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.




