قاموس قرآن: أَزَف: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==أَزَف در لغت== | ==أَزَف در لغت== | ||
− | نزدیک شدن وقت؛ {{متن قرآن|«أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»}}<ref>(نجم، ۵۷).</ref> یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، [[راغب اصفهانی|راغب]] گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. {{متن قرآن| | + | نزدیک شدن وقت؛ {{متن قرآن|«أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»}}<ref>(نجم، ۵۷).</ref> یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، [[راغب اصفهانی|راغب]] گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. {{متن قرآن|«وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ»}}<ref>(غافر، ۱۸).</ref>، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان، روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گر چه ما آنرا دور می دانیم: {{متن قرآن|«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا* وَنَرَاهُ قَرِيبًا»}}<ref>(معارج، 6-7).</ref> و {{متن قرآن|«اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ »}}.<ref>(انبیاء، ۱).</ref> |
==أَزَف در آیات قرآن== | ==أَزَف در آیات قرآن== | ||
'''أَزِفَتِ:''' | '''أَزِفَتِ:''' | ||
− | *{{متن قرآن|«'''أَزِفَتِ''' الْآزِفَةُ»}}.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> | + | *{{متن قرآن|«'''أَزِفَتِ''' الْآزِفَةُ»}}.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> |
'''الْآزِفَةُ:''' | '''الْآزِفَةُ:''' | ||
*{{متن قرآن|«أَزِفَتِ '''الْآزِفَةُ'''»}}.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> | *{{متن قرآن|«أَزِفَتِ '''الْآزِفَةُ'''»}}.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> | ||
− | *{{متن قرآن| | + | *{{متن قرآن|«وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ '''الْآزِفَةِ ''' إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ»}}.<ref>(غافر، ۱۸).</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۴۴
«أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژه های قرآنی می باشد که به عنوان وصفی از روز قیامت به کار رفته است.
أَزَف در لغت
نزدیک شدن وقت؛ «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»[۱] یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، راغب گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ»[۲]، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان، روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گر چه ما آنرا دور می دانیم: «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا* وَنَرَاهُ قَرِيبًا»[۳] و «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ ».[۴]
أَزَف در آیات قرآن
أَزِفَتِ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۵]
الْآزِفَةُ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۶]
- «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ».[۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.