قاموس قرآن: أَزْر: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==أَزْر در لغت== | ==أَزْر در لغت== | ||
| − | در [[النهایه فی غریب الحدیث و الاثر (کتاب)|نهایه]] گوید «أَزْر» یعنی نیرو و محکمی. [[حضرت موسی علیه السلام|موسی]] بخدا عرض کرد: {{متن قرآن|«اشْدُدْ بِهِ | + | در [[النهایه فی غریب الحدیث و الاثر (کتاب)|نهایه]] گوید «أَزْر» یعنی نیرو و محکمی. [[حضرت موسی علیه السلام|موسی]] بخدا عرض کرد: {{متن قرآن|«اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي * وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي»}}<ref>(طه، ۳۱).</ref> بوسیلۀ برادرم [[حضرت هارون علیه السلام|هارون]] بر نیروی من بیافزای و مرا بوسیلۀ او نیرومندتر کن، و او را شریک کار من گردان. |
این کلمه در [[قاموس المحیط (کتاب)|قاموس]]، احاطه، نیرو، تقویت و پشت، معنی شده. در [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] ذیل آیۀ فوق گوید: یعنی پشت مرا بدو محکم کن. | این کلمه در [[قاموس المحیط (کتاب)|قاموس]]، احاطه، نیرو، تقویت و پشت، معنی شده. در [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] ذیل آیۀ فوق گوید: یعنی پشت مرا بدو محکم کن. | ||
| − | بنظر می آید که معنی جامع، همان محکمی باشد، و آن با احاطه و پشت قابل جمع است. و آیه: {{متن قرآن| | + | بنظر می آید که معنی جامع، همان محکمی باشد، و آن با احاطه و پشت قابل جمع است. و آیه: {{متن قرآن|«كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ»}}<ref>(فتح، ۲۹).</ref> یعنی مانند زرعی که جوانۀ خود را از زمین بیرون کرد (رویاند) پس آنرا نیرو داد تا سخت شد. فَآزَرَهُ (باب مفاعله) در آیه، بمعنی تکثیر است. |
==أَزر در آیات قرآن== | ==أَزر در آیات قرآن== | ||
'''أَزْری:''' | '''أَزْری:''' | ||
| − | *{{متن قرآن|«اشْدُدْ بِهِ | + | *{{متن قرآن|«اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي»}}.<ref>(طه، ۳۱).</ref> |
'''فَآزَرَهُ:''' | '''فَآزَرَهُ:''' | ||
| − | *{{متن قرآن|«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ | + | *{{متن قرآن|«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا»}}.<ref>(فتح، ۲۹).</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۳۰
«أَزْر» در لغت به معنای نیرو، محکمی و پشت آمده، و دوبار در قرآن کریم به صورت اسمی و فعلی ذکر شده است.
أَزْر در لغت
در نهایه گوید «أَزْر» یعنی نیرو و محکمی. موسی بخدا عرض کرد: «اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي * وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي»[۱] بوسیلۀ برادرم هارون بر نیروی من بیافزای و مرا بوسیلۀ او نیرومندتر کن، و او را شریک کار من گردان.
این کلمه در قاموس، احاطه، نیرو، تقویت و پشت، معنی شده. در مجمع البیان ذیل آیۀ فوق گوید: یعنی پشت مرا بدو محکم کن.
بنظر می آید که معنی جامع، همان محکمی باشد، و آن با احاطه و پشت قابل جمع است. و آیه: «كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ»[۲] یعنی مانند زرعی که جوانۀ خود را از زمین بیرون کرد (رویاند) پس آنرا نیرو داد تا سخت شد. فَآزَرَهُ (باب مفاعله) در آیه، بمعنی تکثیر است.
أَزر در آیات قرآن
أَزْری:
- «اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي».[۳]
فَآزَرَهُ:
- «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا».[۴]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
