آیه مشیت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 23 و 24 [[سوره كهف]]/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكید كرده است، «آیه مشیت»<ref> الاتقان، ج 1، ص 329.</ref> یا «آیه استثنا»<ref> الروض الانف، | + | آیه 23 و 24 [[سوره كهف]]/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكید كرده است، «آیه مشیت»<ref> الاتقان، ج 1، ص 329.</ref> یا «آیه استثنا»<ref>الروض الانف، ج3، ص171.</ref> گفته‌اند: |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا»|سوره=18|آیه=23}} |
| − | |||
| − | |||
| − | [[شیخ طوسى]] پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.<ref> التبیان، | + | {{قرآن در قاب|«إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ وَاذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسَى أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا»|سوره=18|آیه=24}} |
| + | |||
| + | بنا به نقلى در شأن نزول این آیه، هنگامى كه قریش نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آمدند و از داستان [[اصحاب كهف]] و [[ذو القرنین]] جویا شدند، پیامبر بدون گفتن انشاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئیل نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 [[سوره كهف]]/ 18 نازل شد.<ref>نورالثقلین، ج3، ص254؛ الدرّالمنثور، ج5، ص376 و 377.</ref> | ||
| + | |||
| + | [[شیخ طوسى]] پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.<ref>التبیان، ج7، ص30.</ref> | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص401. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره کهف]] | [[رده:آیات سوره کهف]] | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۲۴
آیه 23 و 24 سوره كهف/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكید كرده است، «آیه مشیت»[۱] یا «آیه استثنا»[۲] گفته‌اند:
بنا به نقلى در شأن نزول این آیه، هنگامى كه قریش نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند و از داستان اصحاب كهف و ذو القرنین جویا شدند، پیامبر بدون گفتن انشاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئیل نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 سوره كهف/ 18 نازل شد.[۳]
شیخ طوسى پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.[۴]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص401.
