آیه سرقت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | كیفر زن و مرد دزد به دلیل كارى كه انجام داده‌اند، این است كه دستشان قطع شود. این حكم، در آیه 38 [[سوره مائده]] آمده؛ از همین رو، برخى آن را «آیه سرقت» نامیده‌اند:<ref>نهج الحق، علامه حلی، ص182؛ الاتقان، سیوطی، ج2، ص41.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالاً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ»|سوره=5|آیه= 38|ترجمه=و دست مرد و زن دزد را به کیفر کار زشتی که مرتکب شده اند به عنوان مجازاتی از سوی خدا قطع کنید؛ و خدا توانای شکست ناپذیر است.}}گفته شده اين [[آيه]] در [[مدینه]] درباره طعمة بن ابيرق نازل شده، در موقعى كه زرهى را دزديده بود.<ref>تفسير كشف الاسرار.</ref> | |
| − | + | طبق روايات [[شیعه]]، مقدار قطع دست، چهار انگشت است و بايد انگشت شست و كف دست باقى بماند. مقدار مالى هم كه به خاطر آن دست دزد قطع مى‌شود، بايد حداقل به قيمت يك چهارم دينار (يك چهارم مثقال طلا) باشد. مال هم بايد در مكان حفاظت شده باشد. سارق نيز بايد از قانون قطع دست مطلع باشد، وگرنه دست او قطع نمى‌شود. همچنين اگر كسى در سال‌هاى قحطى از روى اضطرار، مواد غذايى را سرقت كند دستش قطع نمى‌شود. البتّه در تمام مواردى كه دست قطع نمى‌شود، كيفرهاى ديگرى در كار است كه تفصيل آن در كتب [[فقه|فقهى]] آمده است.<ref>تفسير صافى.</ref> | |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
<references /> | <references /> | ||
| + | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | علی خراسانی، | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص386. |
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج2، ص290. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص283. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات الاحکام]] | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره مائده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۵
كیفر زن و مرد دزد به دلیل كارى كه انجام داده‌اند، این است كه دستشان قطع شود. این حكم، در آیه 38 سوره مائده آمده؛ از همین رو، برخى آن را «آیه سرقت» نامیده‌اند:[۱]
گفته شده اين آيه در مدینه درباره طعمة بن ابيرق نازل شده، در موقعى كه زرهى را دزديده بود.[۲]
طبق روايات شیعه، مقدار قطع دست، چهار انگشت است و بايد انگشت شست و كف دست باقى بماند. مقدار مالى هم كه به خاطر آن دست دزد قطع مى‌شود، بايد حداقل به قيمت يك چهارم دينار (يك چهارم مثقال طلا) باشد. مال هم بايد در مكان حفاظت شده باشد. سارق نيز بايد از قانون قطع دست مطلع باشد، وگرنه دست او قطع نمى‌شود. همچنين اگر كسى در سال‌هاى قحطى از روى اضطرار، مواد غذايى را سرقت كند دستش قطع نمى‌شود. البتّه در تمام مواردى كه دست قطع نمى‌شود، كيفرهاى ديگرى در كار است كه تفصيل آن در كتب فقهى آمده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص386.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص290.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص283.
