آیه مجیء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه مَجىء را به آیه مجیء منتقل کرد)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه مَجىء===
+
برخی آیه 22 [[سوره فجر]] را «آیه مَجىء» نامیده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج‌18، ص‌474.</ref> در این [[آیه]]، «مجىء» (آمدن) در تعبیر {{متن قرآن|«جاء ربُّك»}} به طور مجازى به [[خداوند]] سبحان نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خدا براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور [[امر الهی]] هستند:
  
آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج‌ 18، ص‌ 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند: «و‌جَاءَ رَبُّكَ والمَلَكُ صَفًّا صَفًّا».
+
{{قرآن در قاب|«وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»|سوره=89|آیه=22|ترجمه=و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند.}}
 +
[[امام رضا]] عليه السلام فرمود: مراد از {{متن قرآن|«جاءَ رَبُّكَ»}}، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار).<ref>تفسير نورالثقلين.</ref> چنانكه در آيه 33 [[سوره نحل]] مى‌فرمايد: {{متن قرآن|«يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ»}}، فرمان پروردگارت مى‌آيد.
 +
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
+
==منابع==
<references />
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص399.
===منابع===
+
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج10، ص478.
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 399
+
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره فجر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸

برخی آیه 22 سوره فجر را «آیه مَجىء» نامیده‌اند.[۱] در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربُّك» به طور مجازى به خداوند سبحان نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خدا براى رسیدگى به حساب بندگان است و فرشتگان صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهی هستند:

مشاهده آیه در سوره

«وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»

و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند.

مشاهده آیه در سوره


امام رضا عليه السلام فرمود: مراد از «جاءَ رَبُّكَ»، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار).[۲] چنانكه در آيه 33 سوره نحل مى‌فرمايد: «يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ»، فرمان پروردگارت مى‌آيد.

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء، ج‌18، ص‌474.
  2. تفسير نورالثقلين.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن