آیه ظهار: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه ظهار را به آیه ظهار منتقل کرد)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه ظهار===
+
برخى آیه ۲ [[سوره مجادله]] را «آیه ظِهار» نامیده‌اند.<ref> الاتقان، ج‌ ۱، ص‌ ۶۳‌؛ احکام القرآن، ابن‌العربى، ج‌ ۱، ص ۳۵۵؛ جامع‌البیان، طبری، ج‌ ۲۸، ص‌ ۱۵.</ref> «[[ظهار]]» یکى از انواع [[طلاق]] در [[جاهلیت]] بود و اگر کسى به همسرش مى‌گفت: «أنت عَلَىّ کظَهْرِ أُمّى»؛ پشت تو چون پشت مادر من است، این جمله به منزله طلاق بود و زن براى همیشه بر مرد [[حرام]] مى‌شد. [[اسلام]] این نوع طلاق را تحریم نموده و مرد را در صورت انجام دادن آن، موظّف به پرداخت [[کفاره]] کرد:
  
برخى آیه 2 [[سوره مجادله]]/58 را «آیه ظهار» گفته‌اند.<ref> الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 63‌؛ احكام القرآن، ابن‌العربى، ج‌ 1، ص 355؛ جامع‌البیان، مج ‌14، ج‌ 28، ص‌ 15.</ref> در شأن نزول این آیه آمده است كه «ظهار» یكى از انواع طلاق در جاهلیت بود و اگر كسى به همسرش مى‌گفت: أنت عَلَىّ كَظَهْرِ أُمّى == پشت تو چون پشت مادر من است، این جمله به منزله طلاق بود و زن براى همیشه بر مرد حرام مى‌شد.
+
{{قرآن در قاب|سوره=58|آیه=2|ترجمه=کسانی از شما که با زنان خود «ظهار» می کنند [یعنی بر پایه فرهنگ جاهلی می گویند: تو نسبت به من به منزله مادرم هستی، پس آمیزش با تو بر من حرام ابدی است] زنانشان مادرانشان نیستند، مادرانشان فقط زنانی هستند که آنان را زاده اند، و آنان بی تردید سخنی ناپسند و دروغ می گویند و مسلماً خدا بسیار باگذشت و بسیار آمرزنده است.}}
  
روزى یكى از مسلمانان به نام «اوس بن صامت» این جمله را در حال عصبانیت به همسرش گفت؛ سپس پشیمان شد. زن نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آمد و از این حكم پرسید و آیه نازل شد كه همسران ظهاركنندگان، مادران آن‌ها نیستند. مادران آن‌ها كسانى هستند كه آنان را زاییده‌اند؛ پس سخن آنان، سخنى زشت و باطل است:<ref> الاتقان، ج‌ ص‌ 63‌؛ احكام القرآن، ابن‌العربى، ج‌ 1، ص 355؛ جامع‌البیان، مج ‌14، ج‌ 28، ص‌ 15.</ref>
+
در [[شأن نزول]] این [[آیه]] آمده است که روزى یکى از مسلمانان به نام [[اوس‌ بن صامت انصارى]] این جمله را در حال عصبانیت به همسرش گفت؛ سپس پشیمان شد و این اولین ظهارى بود که در اسلام اتفاق افتاد. زن نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله آمد و از این حکم پرسید. پیامبر فرمود: در این زمینه حکمى نازل نشده است. خوله پریشان شد و دست به دعا برداشت و به خداوند شکوه کرد و منتظر ماند تا آن که این آیات نخست [[سوره مجادله]] نازل شد و فرمود: همسران ظهارکنندگان، مادران آن‌ها نیستند، مادران آن‌ها کسانى هستند که آنان را زاییده‌اند؛ پس سخن آنان، سخنى زشت و باطل است.<ref>تفسیر قمى، ج‌ ۲، ص‌ ۳۶۵؛ جامع البیان، ج‌ ۲۸، ص‌ ۵‌.</ref>
  
'''''«الَّذینَ یُظهِرونَ مِنكُم مِن نِسائِهِم مَا هُنّ أُمَّهتهِم إِن أُمَّهتُهُم إِلاّ الّى وَلدنَهُم و إِنَّهُم لَیقولونَ مُنكَرًا مِن القَولِ و زُورًا و إِنّ اللّهَ لَعفوٌّ غَفورٌ».'''''
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
+
==منابع==
<references />
+
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۲.
(2). قمى، ج‌ 2، ص‌ 365؛ جامع البیان، مج‌ 14، ج‌ 28، ص‌ 5‌.
+
*دائرةالمعارف قرآن کریم، محمدحسن درایتى، ج۵، ص۴۱-۴۲.
  
===منابع===
+
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 392
+
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات الاحکام]]
 +
[[رده:آیات سوره مجادله]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱

برخى آیه ۲ سوره مجادله را «آیه ظِهار» نامیده‌اند.[۱] «ظهار» یکى از انواع طلاق در جاهلیت بود و اگر کسى به همسرش مى‌گفت: «أنت عَلَىّ کظَهْرِ أُمّى»؛ پشت تو چون پشت مادر من است، این جمله به منزله طلاق بود و زن براى همیشه بر مرد حرام مى‌شد. اسلام این نوع طلاق را تحریم نموده و مرد را در صورت انجام دادن آن، موظّف به پرداخت کفاره کرد:

مشاهده آیه در سوره

الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ ۖ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ

کسانی از شما که با زنان خود «ظهار» می کنند [یعنی بر پایه فرهنگ جاهلی می گویند: تو نسبت به من به منزله مادرم هستی، پس آمیزش با تو بر من حرام ابدی است] زنانشان مادرانشان نیستند، مادرانشان فقط زنانی هستند که آنان را زاده اند، و آنان بی تردید سخنی ناپسند و دروغ می گویند و مسلماً خدا بسیار باگذشت و بسیار آمرزنده است.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده است که روزى یکى از مسلمانان به نام اوس‌ بن صامت انصارى این جمله را در حال عصبانیت به همسرش گفت؛ سپس پشیمان شد و این اولین ظهارى بود که در اسلام اتفاق افتاد. زن نزد رسول خدا صلى الله علیه وآله آمد و از این حکم پرسید. پیامبر فرمود: در این زمینه حکمى نازل نشده است. خوله پریشان شد و دست به دعا برداشت و به خداوند شکوه کرد و منتظر ماند تا آن که این آیات نخست سوره مجادله نازل شد و فرمود: همسران ظهارکنندگان، مادران آن‌ها نیستند، مادران آن‌ها کسانى هستند که آنان را زاییده‌اند؛ پس سخن آنان، سخنى زشت و باطل است.[۲]

پانویس

  1. الاتقان، ج‌ ۱، ص‌ ۶۳‌؛ احکام القرآن، ابن‌العربى، ج‌ ۱، ص ۳۵۵؛ جامع‌البیان، طبری، ج‌ ۲۸، ص‌ ۱۵.
  2. تفسیر قمى، ج‌ ۲، ص‌ ۳۶۵؛ جامع البیان، ج‌ ۲۸، ص‌ ۵‌.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن