آيه نبأ: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- نبأ به معناى خبر است و آيه 6 سوره حجرات/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا ...' ایجاد کرد) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | نبأ به معناى خبر است و آیه 6 [[سوره حجرات]]/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا از روى نادانى، عمل نابه‌جایى تحقق نیابد؛ از همین رو آن را «آیه نبأ» گفته‌اند:<ref>كفایة الاصول، ص296.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ»|سوره=49|آیه=6|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر فاسقی برایتان خبری آورد تحقیق کنید، مباد از روی نادانی به مردمی آسیب برسانید، آنگاه از کاری که کرده اید پشیمان شوید}} | |
| − | + | به نقل ابن عباس، قتاده و مجاهد این آیه درباره ولید بن عتبه نازل شده است. [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله او را براى گردآورى صدقات طایفه بنى مصطلق فرستاد. مردم با شادى براى استقبال از او بیرون آمدند؛ ولى چون در دوران جاهلیت بین ولید و آنان دشمنى وجود داشت، ولید توهم كرد كه قصد كشتن او را دارند؛ بدین سبب به طرف رسول خدا صلى الله علیه و آله بازگشت و گزارش داد كه این طایفه از پرداخت زكات خوددارى كردند. | |
| − | به | + | حضرت سخت ناراحت شد و به فكر جنگ با آنان افتاد كه این آیه نازل شد.<ref>مجمع البیان، ج9، ص198؛ التبیان، ج9، ص343.</ref> بسیارى از اصولیان به مفهوم وصف و نیز مفهوم شرط این آیه استناد كرده و حجیت خبر شخص عادل را استفاده كرده‌اند.<ref>اصول الفقه، ج2، ص68.</ref> |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص402-403. | |
| − | |||
| − | + | {{قرآن}} | |
| + | |||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره حجرات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۲۶
نبأ به معناى خبر است و آیه 6 سوره حجرات/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا از روى نادانى، عمل نابه‌جایى تحقق نیابد؛ از همین رو آن را «آیه نبأ» گفته‌اند:[۱]
به نقل ابن عباس، قتاده و مجاهد این آیه درباره ولید بن عتبه نازل شده است. رسول خدا صلى الله علیه و آله او را براى گردآورى صدقات طایفه بنى مصطلق فرستاد. مردم با شادى براى استقبال از او بیرون آمدند؛ ولى چون در دوران جاهلیت بین ولید و آنان دشمنى وجود داشت، ولید توهم كرد كه قصد كشتن او را دارند؛ بدین سبب به طرف رسول خدا صلى الله علیه و آله بازگشت و گزارش داد كه این طایفه از پرداخت زكات خوددارى كردند.
حضرت سخت ناراحت شد و به فكر جنگ با آنان افتاد كه این آیه نازل شد.[۲] بسیارى از اصولیان به مفهوم وصف و نیز مفهوم شرط این آیه استناد كرده و حجیت خبر شخص عادل را استفاده كرده‌اند.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص402-403.
