آیه فطرت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 30 سوره روم/30 را «آيه فطرت» گفته‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسي...' ایجاد کرد)
 
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
آیه 30 [[سوره روم]] را که به [[فطرت]] الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است، «آیه فطرت» نامیده‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسیر موضوعى، جوادى آملی، ج 1، ص‌ 148.</ref>
  
آيه 30 [[سوره روم]]/30 را «آيه فطرت» گفته‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسير موضوعى، جوادى، ج 1، ص‌ 148.</ref> اين آيه به سرشت الهى و نوع آفرينش انسان‌ها پرداخته است و خطاب به پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: توجه خودت را به طور كامل به سوى دين معطوف كن و ملازم همان چيزى باش كه سرنوشت و نوع آفرينش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرينش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفريده است: «فَأقِم وَجهَكَ لِلدّينِ حَنيفًا فِطرَتَ اللّهِ الَّتِى فَطَرَالنّاسَ عَليها لاَتَبديلَ لِخلقِ اللّهِ...».
+
{{قرآن در قاب|سوره=30|آیه=30|ترجمه=پس [با توجه به بی پایه بودن شرک] حق گرایانه و بدون انحراف با همه وجودت به سوی این دین [توحیدی] روی آور، [پای بند و استوار بر] سرشت خدا که مردم را بر آن سرشته است باش برای آفرینش خدا هیچگونه تغییر و تبدیلی نیست؛ این است دین درست و استوار؛ ولی بیشتر مردم معرفت و دانش [به این حقیقت اصیل] ندارند.}}
  
بر اساس تفسيرى، مفاد آيه اين است كه [[احكام]] دين به ويژه احكام ريشه‌اى و پايه‌اى دين، با فطرت انسانى موافق است.<ref> معارف قرآن، ص‌ 33.</ref>
+
«[[فطرت]]» در لغت به معناى شكافتن و آفرينش يك موجود است. گويا [[خداوند]]، [[انسان]] را به گونه‌اى آفريده كه به [[حق|حقّ]] تمايل دارد و از [[باطل]] بيزار است. درست همانند علاقه‌ى مادر به فرزند كه امرى تعليمى نيست، بلكه فطرى و [[غريزه|غريزى]] است.
  
==پانویس ==
+
این [[آیه]] خطاب به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى [[دین]] معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است.
 +
بر اساس [[تفسیر|تفسیرى]]، مفاد آیه این است كه [[احكام]] دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.<ref> معارف قرآن، ص‌ 33.</ref>
 +
 
 +
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 395
+
==منابع==
 +
 
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص395.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج7، ص197.
 +
 
 +
{{قرآن}}
 +
 
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره روم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰

آیه 30 سوره روم را که به فطرت الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است، «آیه فطرت» نامیده‌اند.[۱]

مشاهده آیه در سوره

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ

پس [با توجه به بی پایه بودن شرک] حق گرایانه و بدون انحراف با همه وجودت به سوی این دین [توحیدی] روی آور، [پای بند و استوار بر] سرشت خدا که مردم را بر آن سرشته است باش برای آفرینش خدا هیچگونه تغییر و تبدیلی نیست؛ این است دین درست و استوار؛ ولی بیشتر مردم معرفت و دانش [به این حقیقت اصیل] ندارند.

مشاهده آیه در سوره


«فطرت» در لغت به معناى شكافتن و آفرينش يك موجود است. گويا خداوند، انسان را به گونه‌اى آفريده كه به حقّ تمايل دارد و از باطل بيزار است. درست همانند علاقه‌ى مادر به فرزند كه امرى تعليمى نيست، بلكه فطرى و غريزى است.

این آیه خطاب به پیامبر صلى الله علیه وآله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى دین معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است. بر اساس تفسیرى، مفاد آیه این است كه احكام دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.[۲]

پانویس

  1. الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسیر موضوعى، جوادى آملی، ج 1، ص‌ 148.
  2. معارف قرآن، ص‌ 33.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن