حسن بن محبوب: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| + | '''«حسن بن محبوب کوفی»'''، از راویان موثق و بزرگ [[شیعه]] در قرن سوم هجری و از [[اصحاب اجماع]] است. وی از یاران و راویان [[امام کاظم]] و [[امام رضا]] و [[امام جواد]] علیهم السلام بوده و از ایشان روایاتی نقل کرده است. دو کتاب «المشیخة» و «النوادر» از آثار حدیثی اوست. | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | ||نام کامل = '''حسن بن محبوب کوفی''' | ||
| + | ||تصویر= | ||
| + | ||زادروز = | ||
| + | |زادگاه = | ||
| + | |وفات = قرن سوم هجری | ||
| + | |مدفن = | ||
| + | |اساتید = [[ابان بن تغلب]]، [[حماد بن عیسی]]، [[ابان بن عثمان]]، [[علی بن رئاب]]،... | ||
| + | |شاگردان = [[ابراهیم بن هاشم قمی]]، [[احمد بن محمد بن خالد برقى]]، [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]]،... | ||
| + | |آثار = المشیخة، النوادر، التفسیر، الحدود، الدیات،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==ولادت و نسب== | ||
| + | ابوعلی حسن بن محبوب سراد بجلی کوفی، قبل از سال ۱۵۰ قمری و بنا بر قولی در سال ۱۲۹ قمری به دنیا آمد.<ref>قاموس الرجال، ج۳ ص۳۵۰.</ref> | ||
| − | + | او در شمار موالیان اعراب و از نژاد مردم سِند هندوستان بود. جد اعلای وی، وهب از برده‌های جریر بن عبدالله بجلی [[صحابی]] مشهور بود. وهب همراه با مولای خودش جریر بن عبدالله بجلی به حضور [[امیرالمومنین|امیرالمؤمنین]] علیه السلام رسید، از حضرت تقاضا کرد: مرا از مولایم جریر خریداری بفرمایید تا در خدمت و همراه شما باشم. امیرالمؤمنین خریدار غلام شد و اما جریر که دوست نداشت او را را به امام بفروشد گفت: این برده آزاد است. من او را از قید بردگی آزاد کرده‌ام. | |
| + | طبق قانون [[اسلام]] برای بردگان، همین کلام کافی بود تا غلام آزاد شود و جریر هم حق نداشت حرفش را پس بگیرد. به این ترتیب وهب آزاد شد و داوطلبانه به امام علی علیه السلام پیوست. وهب در هنر زره بافی استاد بوده، از این روی به وی (سرّاد) و یا (زرّاد) می‌گفته‌اند و این لقب بر تمام نسل وی گفته می‌شده است. وهب در سال ۵۱ هجری بدرود حیات گفته است. | ||
| − | + | حسن بن محبوب سراد کوفی در آخر سال ۲۲۴ هجری وفات نمود.<ref> مجالس المؤمنین، ۱/۴۱۲، رجال کشى، ۲/۸۵۱.</ref> | |
| + | ==مشایخ و راویان== | ||
| + | حسن بن محبوب محضر [[امام موسی کاظم علیه السلام|حضرت موسی بن جعفر]] و [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا]] و [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]] علیهم السلام را درک نموده<ref>رجال الطوسی، ص۳۳۴، ش۴۹۷۸.</ref> و از هر سه امام بزرگوار [[حدیث]] نقل کرد. | ||
| − | + | وی همچنین از محضر ۱۸۰ استاد، حدیث فراگرفت؛ کسانی چون [[علی بن رئاب]]، [[ابان بن تغلب|اَبان بن تَغلِب]]، [[حماد بن عیسی|حمّاد بن عیسی کوفی]]، [[ابان بن عثمان|اَبان بن عثمان]] و [[محمد بن سنان|محمّد بن سنان زاهری کوفی]] از آن جمله اند. محبوب (پدر حسن) در تربیت او اهتمام فراوانی داشت. او به جهت تشویق فرزندش به فراگیری و نقل [[حدیث]] با او قرار گذاشته بود که هر حدیثی که از على بن رئاب استماع کند و بنویسد یک درهم به او بدهد.<ref>رجالى حلى، ص۹۳، شماره۱۳.</ref> | |
| + | به این ترتیب او به یکی از علاقه مندان حدیث و راویان صادق کلام [[ائمه اطهار|ائمه]] تبدیل شد. | ||
| − | + | و از طرفی بیش از صد راوی، چون [[ابراهیم بن هاشم قمی|ابراهیم بن هاشم قمّی]]، ابراهیم بن حسن، [[احمد بن محمد بن خالد برقى|احمد بن محمد بن خالد برقی]]، [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]]، [[حسن بن علی بن فضال|حسن بن فضّال]] و محمد بن علی بن محبوب، از وی اخذ حدیث و نقل روایت کرده اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۹۲-۹۴ ش۳۰۷۰.</ref> | |
| + | ==روایات و آثار علمی== | ||
| + | یکی از ویژگی های ممتاز حسن بن محبوب، روایاتی است که راجع به ارکان [[دین]] و مخصوصاً موضوع خطیر [[امامت]] نقل کرده، از جمله روایتی را از امام رضا علیه السلام نقل می کند که فرمودند: هر امامی بر گردن اولیا و شیعیانش عهدی دارد و از جمله موارد کامل کننده وفای به عهد و حسن ادای آن [[زیارت|زیارت]] کردن قبور آنهاست، پس هر کس از روی علاقه قبه آنها را زیارت کند برای تصدیق آنچه که امامان راغب و شیفته‌ی آن بودند، در روز [[قیامت]] ائمه برای آنها [[شفاعت|شفیع]] خواهند بود. | ||
| − | + | حسن بن محبوب، از [[محدث|محدّثانی]] است که در همه ابواب [[فقه]]، از وی روایت گزارش شده است. نام وی در ۳۶۳۸ [[سند حدیث|سند]]، در [[کتب اربعه]] واقع شده است. از جمله کتاب های وی: کتاب «المشیخة» است که [[شیخ آقا بزرگ تهرانی]]، تبویب آن را به ترتیب کتاب های فقهی می داند و ترتیب فصل بندی آن را داوود بن کوره قمّی انجام داده است.<ref>الذریعة، ج۱۰ ص۱۷۱ ش۳۴۱.</ref> [[ابن ادریس حلی|ابن ادریس حلّی]]، از این کتاب ۴۵۰ حدیث انتخاب کرده و در [[السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب)|السرائر]] خود، آورده است. این کتاب، جزﺀ اوّلین کتاب هایی است که در [[علم رجال]]، نگارش شده است.<ref>السرائر ، ج۳ ص۵۸۹.</ref> | |
| − | + | ابن محبوب در این نگاشته، تمامی استادان و [[مشایخ]] خود را، شاید به ترتیب زمان دیدار، می‌آورد و آنچه از آنان با [[سماع (علم الحدیث)|سماع]] و [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]]، روایت کرده، در زیر نام هر یک یادآور می‌شود که پس از بررسی همه سویه، روشن شده که در بین صد تن از استادان و مشایخ وی، شصت تن از شاگردان [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] علیه السلام بوده‌اند | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | از دیگر کتاب های اوست: کتاب «النوادر»، که حدود هزار ورق بوده است؛ همچنین کتاب «المراح»، که [[ابن ندیم]]، این کتاب را به کتب وی اضافه کرده است. همچنین کتاب «التفسیر» و کتاب «معرفة رواة الأخبار» و «کتاب حدود» و «دیات» و «فرائض» و «نکاح» و «طلاق» را می توان برشمرد. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | *[[شیخ عباس قمی]]، [[منتهى الآمال (کتاب)|منتهی الآمال]]، قسمت دوم، باب یازدهم: در تاریخ حضرت امام رضا علیه السلام. |
| − | * حسن بن | + | *"حسن بن محبوب"، [http://www.ashoora.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%B9/article/15.html پایگاه جامع عاشورا]، بازیابی: ۵ اسفند ماه ۱۳۹۲. |
| − | * دفتر تبلیغات اسلامی، | + | *محمد محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۸۳-۸۴. |
| − | + | *"حسن بن محبوب کوفی"، دفتر تبلیغات اسلامی، مجله فقه، شماره۳. در دسترس در [http://lib.eshia.ir/47140/1/10 کتابخانه مدرسه فقاهت]. | |
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= متوسط | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= متوسط | ||
| + | |رده=دارد | ||
| + | }} | ||
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | [[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | ||
[[Category: راویان حدیث]] | [[Category: راویان حدیث]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۷
«حسن بن محبوب کوفی»، از راویان موثق و بزرگ شیعه در قرن سوم هجری و از اصحاب اجماع است. وی از یاران و راویان امام کاظم و امام رضا و امام جواد علیهم السلام بوده و از ایشان روایاتی نقل کرده است. دو کتاب «المشیخة» و «النوادر» از آثار حدیثی اوست.
| نام کامل | حسن بن محبوب کوفی |
| وفات | قرن سوم هجری |
|
| |
| اساتید | |
| شاگردان |
ابراهیم بن هاشم قمی، احمد بن محمد بن خالد برقى، احمد بن محمد بن عیسی اشعری،... |
| آثار |
المشیخة، النوادر، التفسیر، الحدود، الدیات،... |
ولادت و نسب
ابوعلی حسن بن محبوب سراد بجلی کوفی، قبل از سال ۱۵۰ قمری و بنا بر قولی در سال ۱۲۹ قمری به دنیا آمد.[۱]
او در شمار موالیان اعراب و از نژاد مردم سِند هندوستان بود. جد اعلای وی، وهب از برده‌های جریر بن عبدالله بجلی صحابی مشهور بود. وهب همراه با مولای خودش جریر بن عبدالله بجلی به حضور امیرالمؤمنین علیه السلام رسید، از حضرت تقاضا کرد: مرا از مولایم جریر خریداری بفرمایید تا در خدمت و همراه شما باشم. امیرالمؤمنین خریدار غلام شد و اما جریر که دوست نداشت او را را به امام بفروشد گفت: این برده آزاد است. من او را از قید بردگی آزاد کرده‌ام. طبق قانون اسلام برای بردگان، همین کلام کافی بود تا غلام آزاد شود و جریر هم حق نداشت حرفش را پس بگیرد. به این ترتیب وهب آزاد شد و داوطلبانه به امام علی علیه السلام پیوست. وهب در هنر زره بافی استاد بوده، از این روی به وی (سرّاد) و یا (زرّاد) می‌گفته‌اند و این لقب بر تمام نسل وی گفته می‌شده است. وهب در سال ۵۱ هجری بدرود حیات گفته است.
حسن بن محبوب سراد کوفی در آخر سال ۲۲۴ هجری وفات نمود.[۲]
مشایخ و راویان
حسن بن محبوب محضر حضرت موسی بن جعفر و حضرت رضا و امام جواد علیهم السلام را درک نموده[۳] و از هر سه امام بزرگوار حدیث نقل کرد.
وی همچنین از محضر ۱۸۰ استاد، حدیث فراگرفت؛ کسانی چون علی بن رئاب، اَبان بن تَغلِب، حمّاد بن عیسی کوفی، اَبان بن عثمان و محمّد بن سنان زاهری کوفی از آن جمله اند. محبوب (پدر حسن) در تربیت او اهتمام فراوانی داشت. او به جهت تشویق فرزندش به فراگیری و نقل حدیث با او قرار گذاشته بود که هر حدیثی که از على بن رئاب استماع کند و بنویسد یک درهم به او بدهد.[۴] به این ترتیب او به یکی از علاقه مندان حدیث و راویان صادق کلام ائمه تبدیل شد.
و از طرفی بیش از صد راوی، چون ابراهیم بن هاشم قمّی، ابراهیم بن حسن، احمد بن محمد بن خالد برقی، احمد بن محمد بن عیسی اشعری، حسن بن فضّال و محمد بن علی بن محبوب، از وی اخذ حدیث و نقل روایت کرده اند.[۵]
روایات و آثار علمی
یکی از ویژگی های ممتاز حسن بن محبوب، روایاتی است که راجع به ارکان دین و مخصوصاً موضوع خطیر امامت نقل کرده، از جمله روایتی را از امام رضا علیه السلام نقل می کند که فرمودند: هر امامی بر گردن اولیا و شیعیانش عهدی دارد و از جمله موارد کامل کننده وفای به عهد و حسن ادای آن زیارت کردن قبور آنهاست، پس هر کس از روی علاقه قبه آنها را زیارت کند برای تصدیق آنچه که امامان راغب و شیفته‌ی آن بودند، در روز قیامت ائمه برای آنها شفیع خواهند بود.
حسن بن محبوب، از محدّثانی است که در همه ابواب فقه، از وی روایت گزارش شده است. نام وی در ۳۶۳۸ سند، در کتب اربعه واقع شده است. از جمله کتاب های وی: کتاب «المشیخة» است که شیخ آقا بزرگ تهرانی، تبویب آن را به ترتیب کتاب های فقهی می داند و ترتیب فصل بندی آن را داوود بن کوره قمّی انجام داده است.[۶] ابن ادریس حلّی، از این کتاب ۴۵۰ حدیث انتخاب کرده و در السرائر خود، آورده است. این کتاب، جزﺀ اوّلین کتاب هایی است که در علم رجال، نگارش شده است.[۷]
ابن محبوب در این نگاشته، تمامی استادان و مشایخ خود را، شاید به ترتیب زمان دیدار، می‌آورد و آنچه از آنان با سماع و اجازه، روایت کرده، در زیر نام هر یک یادآور می‌شود که پس از بررسی همه سویه، روشن شده که در بین صد تن از استادان و مشایخ وی، شصت تن از شاگردان امام صادق علیه السلام بوده‌اند
از دیگر کتاب های اوست: کتاب «النوادر»، که حدود هزار ورق بوده است؛ همچنین کتاب «المراح»، که ابن ندیم، این کتاب را به کتب وی اضافه کرده است. همچنین کتاب «التفسیر» و کتاب «معرفة رواة الأخبار» و «کتاب حدود» و «دیات» و «فرائض» و «نکاح» و «طلاق» را می توان برشمرد.
پانویس
منابع
- شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، قسمت دوم، باب یازدهم: در تاریخ حضرت امام رضا علیه السلام.
- "حسن بن محبوب"، پایگاه جامع عاشورا، بازیابی: ۵ اسفند ماه ۱۳۹۲.
- محمد محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۸۳-۸۴.
- "حسن بن محبوب کوفی"، دفتر تبلیغات اسلامی، مجله فقه، شماره۳. در دسترس در کتابخانه مدرسه فقاهت.
