مثابة: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(افزودن الگوی قرآن)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
مرجع و پناهگاه
+
به معنی مرجع و پناهگاه است:
  
«و اذ جعلنا البیت مثابة للناس» (سوره بقره/آیه120).
+
{{متن قرآن|«وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ...»}} ([[سوره بقره]]/آیه125).
  
کسی که گناهی کند مستحق قتل یا غیر آن و به خانه پناه آورد و یا بحرم تا در آنجا است تعرض او نباید کرد مگر در خود حرم معصیت کند که خود حرمت حرم را شکسته است.<ref> [[نثر طوبی]]: دائرة المعارف لغات قران کریم، [[علامه شعرانی]]، ذیل واژه "ثوب" </ref>
+
کسی که گناهی کند مستحق قتل یا غیر آن و به خانه پناه آورد و یا به [[بیت الله الحرام|حرم]]، تا در آنجا است تعرض او نباید کرد، مگر در خود حرم معصیت کند که خود حرمت حرم را شکسته است.<ref> [[نثر طوبی]]: دائرة المعارف لغات قرآن کریم، [[علامه شعرانی]]، ذیل واژه "ثوب". </ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
{{قرآن}}
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:کعبه]]
 
[[رده:کعبه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۳

به معنی مرجع و پناهگاه است:

«وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ...» (سوره بقره/آیه125).

کسی که گناهی کند مستحق قتل یا غیر آن و به خانه پناه آورد و یا به حرم، تا در آنجا است تعرض او نباید کرد، مگر در خود حرم معصیت کند که خود حرمت حرم را شکسته است.[۱]

پانویس

  1. نثر طوبی: دائرة المعارف لغات قرآن کریم، علامه شعرانی، ذیل واژه "ثوب".
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه